Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Ο πατηρ Παϊσιος χρειαζεται την συμπαραστασι μας. Μπορειτε να οργανωνετε καποια επισκεψι τις Κυριακες κατα την θεια λειτουργια. Αυτην την στιγμη αυτη θαναι η καλυτερη σας συμπαραστασι στους ιερους αγωνες του

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ προς τον διωκόμενο από τον κρατικο Βαρθολομαιϊκο επίσκοπο Φλωρίνης, Αρχιμ/τη π. Παΐσιο Παπαδόπουλο.

Καλούμε όλους τους Ορθοδόξους, να συμπαρασταθουν τον π.Παΐσιο, ο οποίος είχε την γενναιότητα και το σθένος να εξηγήσει και να ανακοινώσει δημοσίως, την διακοπή μνημόνευσης του Μητρ.Φλωρίνης κ.Θεόκλητου λόγω της διατήρησης της Εκκλησιαστικής κοινωνίας του εν λόγω μητροπολίτου με τον παναιρετικό πατριάρχη κ.Βαρθολομαίο.



Ο κ.Θεόκλητος αν και όφειλε να επαινέσει και να τιμήσει επ΄εκκλησίας το φρόνημα του πνευματικού του παιδιού, που μένει σταθερό στην θεωρητική και βιωματική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Συνόδων, αλλα μιμειται και τον αειμνηστο Γιγαντα Νεοχρυσοστομο π. Αυγουστινο, τον διώκει προτιμώντας να εξυπηρετήσει τις φιλίες του με τους ετερόδοξους ψευδοποιμένες του αιώνος τούτου, που παραχαράζουν και νοθεύουν την Ορθόδοξη Πίστη οδηγώντας στην απώλεια τον λαό.
Ειναι να λυπαται κανεις για την καταντια του λεγομενου διαδοχου του Ατρομητου Αυγουστινου που για χαρι του Παγκακιστου Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου του Αρχιτρομοκρατη του πλανητη, "πουλαει" ακομα και τους γενναιους κληρικους του για να διατηρησει τις φιλιες του με τους Αιρετικους των ημερων μας, δηλαδη εν τελευταια αναλυσει να "πουλαει" την Πιστι των Πατερων μας....αντι πινακιου φακης.

Ο πατηρ Παϊσιος Παπαδοπουλος συνεχιζει να αγωνιζεται τον καλον αγωνα της Πιστεως.
Επειδη πολλοι μας ρωτατε τι να κανετε, τινι τροπω να τον συμπαρασταθητε, θα σας συνιστουσαμε να κανετε καποιο ταξιδι στο μοναστηρι του Αγιου Γρηγοριου Παλαμα την καθε Κυριακη που λειτουργει εκει ο πατηρ Παϊσιος, βεβαια με την ....διακριτικη παρακολουθησι ασφαλιτων και αστυνομικων. 
Θα μου πειτε τι δουλεια εχουν εκει οι αστυνομικοι;
Μα γι αυτο αντιδρουν οι Κρατικοι δεσποταδες  στον χωρισμο με την Σατανοκρατουμενη Πολιτεια, γιατι θα χασουν τον χωροφυλακα και ολα τα αλλα τους καλουδια και τοτε ....αμαρτωλοι που φυγωμεν;
Ο πατηρ Παϊσιος χρειαζεται την συμπαραστασι μας.
Μπορειτε να οργανωνετε καποια επισκεψι τις Κυριακες κατα την θεια λειτουργια.
Αυτην την στιγμη αυτη θαναι η καλυτερη σας συμπαραστασι στους ιερους αγωνες του.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ - ΠΟΛΗΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, το Αλησμονητο Λιονταρι της Μακεδονιας.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ - ΠΟΛΗΣ
κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, το Αλησμονητο Λιονταρι της Μακεδονιας.




Νοσταλγουμε τους Προαπελθοντας Πατερας και Αδελφους Ημων, που αφησαν εποχη στην εποχη τους και που χαραξαν με την διελευσι τους παραδειγμα ηρωισμου, θαρρους και μαχητικοτητας, βαδιζοντες επι της γραμμης των Αγιων Πατερων της Εκκλησιας μας, που αγωνιζονταν και παλευαν στηθος με στηθος στην εποχη τους, με τα λυσσαλεα οργανα του αρχεκακου Οφεως ολων των χρωματων. 
Kαι ενας απο αυτους ειναι και ο Μητροπολιτης και επισκοπος της κωμης της Ελευθερουπολεως, ο γενναιοτατος Αμβροσιος.
Δεν υπολογιζε σε ολη του τη ζωη καμμια συνεπεια γιατι στους αγωνες του πιστευε οτι ειχε συμμαχο και συμπαραστατη του τον Κυριο και Ηγητορα της Εκκλησιας που τον ενθαρρυνε και τον ευτονωνε. 
Ο μητροπολιτης Ελευθερουπολεως Αμβροσιος εμεινε στην ιστορια ως θρυλικος Ιεραρχης. 
Εας ΘΡΥΛΟΣ πραγματικος.
Γενναιος και μαχητικός οσον ολιγοι που περασαν, ιδιαιτερα απο την νεωτερη ιστορια του Ελληνικου Εθνους. 
Ηρθε η εποχη που ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΗΚΕ απο τον Αιρεσιαρχη πατριαρχη Αθηναγορα τον μεγαλο και θρασυτατο Αιρετικο της εποχης του, μη υπολογιζοντας τις τυχον συνεπειες. 
Εγραφε σε επιστολη του μετα την τολμηρη του Αποτειχισι απο αυτον, που σαν ιεραρχης των Νεων Χωρων, οπως λεγονται, ηταν υποχρεωμενος να μνημονευει παντοτε: 
Δι ημας φευ, ο κυβος ερριφθη. 
Και ανεμενε, χωρις ιχνος δειλιας και λιποψυχιας, την καρατομησι του απο τον θρονον της Ελευθερουπολεως. 
Ομως ο Θεος των Χριστιανων, δεν το επετρεψε γιατι Εκεινος εκρινε οτι θα ηταν ακομα πολλη χρησιμος για την Εκκλησια Του. 
Ο μητροπολιτης Αμβροσιος δεν το εβαζε κατω ποτε. εφθανε παντοτε μεχρι το τελος, οταν πιστευε οτι θα επρεπε οπωσδηποτε να κερδιθη η μαχη που διεξηγαγε.
Διατηρουσε παντοτε το φρονημα του οχι απλα ακμαιο, αλλα αταραχο και αταλαντευτο, σε βαθμο σθεναρο ενος αρχοντα και ενος αρχηγετη.
Ο μητροπολιτης Αμβροσιος αγαπήθηκε οσον ολιγοι Ιεραρχες, παρα την ανυποχωρητη γλωσσα, που την  χρησιμοποιουσε σαν ...λεπιδι.
Ολη η ζωή του ηταν ενας συνεχής αγώνας και μια ατελειωτη μαχη, με ηρωικές πράξεις και θυσίες.
Απειληθηκε οσον ολιγοι γιατι μαχονταν ηρωϊκα και αταλαντευτα, κατα του παφλαζοντος κακου και των κακων που υπερεχουν της κοινωνικης μας ζωης. 
Ετσι τον γνωρίσαμε και εμεις στην εποχη των σπουδων μας στην Αθηνα, αλλα και της στρατιωτικης μας θητειας, που θεια προνοια μας ελαχε να υπηρετησουμε στην Ελευθερουπολι επι ολοκληρον διετιαν, στην μικρη αλλα ενδοξη πολι, λογω του περιφανους και ατρομητου Ιεραρχη της.
Ειναι αληθεια οτι τον θυμόμαστε και τον νοσταλγουμε υπερμετρως, διοτι σημερα εποχη μιας πολυχρονιας και  υπερμετρης λειψανδριας δεν εχουμε ανδρας ηρωϊκους και ατρομους να πολεμησουν στις μαχες της Εκκλησιας και ετσι η μια μαχη χανεται μετα απο την αλλη, με συνεπεια να θρηνουμε ,με θρηνους Ιερεμια επανω στα ερειπια που καταλειπουν οι ανικανοι και οι φθοροι επισκοποι και αναγκαζομαστε να κραυγαζουμε προς τον Ουρανο για να μας στειλη ο Θεος, εναν νεο Αμβροσιο ή εναν νεο Αυγουστινο.
Ο μητροπολιτης Αμβροσιος εσεμνυνε και δοξαζε τον τοπον απο τον οποιον περασε και δεν εσεμνυνετο απο τον ασημον και πτωχικον τοπον της Ελευθερουπολεως.
Ετσι συμβαινει παντοτε, οταν διερχονται απο αγνωστους και ασημους τοπους ανδρες μεγαλοι και περιφανεις  να αφηνουν κενο δυσαναπληρωτο και φημη ου την τυχουσαν, σεμνυνοντες οχι μονο την προσωπικη τους ιστορια, αλλα και τον τοπο απο τον οποιο περασαν.
Οπως ακριβως συνεβη και με τον Μαχητικοτατο και Δυναμικοτατο Ιεραρχη της Ελευθερουπολεως κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟ Νικολαου.

Ο μητροπολιτης Αμβροσιος μας αγαπουσε ιδιαιτερα και απο την νεοτητα μας. 
Οταν τον συναντουσαμε, φευγαμε απο κοντα του σθεναροτεροι και δυναμικοτεροι απο την καθε συνομιλια, συναναστροφη, κοινωνια και επικοινωνια.
Καποτε χρειαστηκαμε την συμπαραστασι του σε δικαστικους αγωνες που μας ταλαιπωρουσαν ανθρωποι σκοτεινοι και εμπαθεις και κακοτατοι που δεν ανεχονταν να υποστηριζαμε τα δικαια της Εκκλησιας. 
Ομως ο ανδρειος ιεραρχης Αμβροσιος ηταν παντα παρων και διπλα μας και μας βοηθουσε ειτε καλουμενος απο εμας, ειτε και απο μονος του, οταν εκεινος εκρινε οτι επρεπε να το κανη. 
Ετσι, λοιπον, επειδη ευμοιρουμε να διατηρουμε στα αρχεια μας τρεις καταθεσεις του, δημοσιοποιουμε σημερα την πρωτη και αυτο το κανουμε για να μην χαθουν αυτα τα νευρωδη και μνημειωδη κειμενα που πιστευουμε οτι αποτελουν μνημεια συμπαραστασεως μας στους αγωνες που διεξηγαμε.
Αποτελουν αναμφισβητητα κειμενα ηρωικων Πατερων και Διδασκαλων, που αφησαν εποχη μεσα στον εκκλησιαστικο μας χωρο και εμειναν στην ιστορια μας ως φωτεινα μετεωρα.
Μνησθειη Κυριος ο Θεος του Νοσταλγικου αυτου Αγωνιστου και πραγματικου Λεοντος Ιεραρχου της Εκκλησιας μας και της Αιμματοβαμενης γης της Μακεδονιας μας.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

"Ομιλία Περί Πίστεως" (όπου παρατίθεται έκθεσις της ορθόδοξης ομολογίας) Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

"Ομιλία Περί Πίστεως"


(όπου παρατίθεται έκθεσις της ορθόδοξης ομολογίας)


Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


1. Πιστεύομε στο Θεό, και πιστεύομε τον Θεό· άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Πραγματικά πιστεύω τον Θεό σημαίνει ότι θεωρώ βέβαιες κι' αληθινές τις επαγγελίες που μας έδωσε· πιστεύω δε στον Θεό σημαίνει ότι φρονώ περί αυτού ορθώς.

Πρέπει δε να τα έχωμε και τα δύο, να είμαστε αληθινοί και στα δύο και να συμπεριφερώμαστε έτσι, ώστε και να πιστευώμαστε από εκείνους που βλέπουν σωστά και πιστοί να είμαστε ενώπιον του Θεού προς τον οποίο απευθύνεται η πίστις, και ως πιστοί ακριβώς να δικαιούμαστε από αυτόν «διότι»,λέγει, «επίστευσε ο Αβραάμ και τούτο υπολογίσθηκε για την δικαίωσή του».


Πώς λοιπόν πιστεύσας εδικαιώθηκε ο Αβραάμ; Έλαβε από τον Θεό υπόσχεσι για το σπέρμα του, που ήταν ο Ισαάκ, ότι θα ευλογηθούν όλες oι φυλές του Ισραήλ. Έπειτα διατάσσεται από τον Θεό να θυσιάση, παιδί ακόμη, τον Ισαάκ που ήταν ο μόνος διά του οποίου επρόκειτο να εκπληρωθη η υπόσχεσις. Και χωρίς ν' αντείπη τίποτε ο πατέρας, έσπευσε να γίνη αυτόχειρ του παιδιού του, ενώ εθεωρούσε αυτήν την δι' αυτού υπόσχεσι βέβαιη και έγκυρη.

2. Βλέπετε ποια είναι η πίστις που δικαιώνει; Αλλά επαγγέλθηκε και σε μας ο Χριστός κληρονομιά ζωής αΐδιας και τρυφής και δόξης και βασιλείας, ενώ έπειτα παρήγγειλε να πτωχεύωμε, να νηστεύωμε, να ζούμε με ευτέλεια και θλίψι, να είμαστε έτοιμοι για θάνατο, να σταυρώνωμε τους εαυτούς μας μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες. Εάν λοιπόν
σπεύδωμε προς αυτά και πιστεύομε εκείνη την επαγγελία του Χριστού, πραγματικά επιστεύσαμε τον Θεό κατά το παράδειγμα του Αβραάμ, και τούτο θα υπολογισθή για την δικαίωσί μας. 
3. Και παρατηρήσατε την ακολουθία των προτάσεων. Το ότι δηλαδή εδέχθηκε να προσφέρη για σφαγή τον Ισαάκ δεν έγινε μόνο ισχυρά μαρτυρία και απόδειξις της πίστεως του Αβραάμ, αλλά υπήρξε και αίτιο του ότι ο Χριστός εγεννήθηκε από το σπέρμα του, διά του οποίου ευλογήθηκαν όλες οι φυλές της γης κι εκπληρώθηκε η επαγγελία. Διότι κατά κάποιον τρόπο ο Θεός έγινε οφειλέτης σ' αυτόν που έδωσε για τον Θεό τον μονογενή και γνήσιο υιό του· οφειλέτης ν' αντιδώση γι' αυτόν και την προς αυτόν επαγγελία τον δικό του μονογενή και γνήσιο υιό. Έτσι και σε μας· η χάρη των εντολών του Θεού σωφροσύνη και δικαιοσύνη και ταπείνωσις, η υπομονή των κάθε είδους κακώσεων και μετάδοσις των αγαθών, καθώς και η κακοπάθεια του σώματος με νηστείες και αγρυπνίες και γενικώς το να σταυρώνωμε τους εαυτούς μας μαζί με τα παθήματα και τις επιθυμίες, όχι μόνο είναι απόδειξις ότι πιστεύομε αληθινά στις επαγγελίες του Χριστού, αλλά και καθιστά κατά κάποιον τρόπο τον Θεόν οφειλέτη να αντιπροσφέρη σε μας την αΐδια και άφθαρτη ζωή και τρυφή, την δόξα και βασιλεία.
4. Γι' αυτό και ο ίδιος, απευθυνόμενος προς τους μαθητάς του, έλεγε· μακάριοι είναι οι πτωχοί διότι δική σας είναι η βασιλεία των ουρανών· μακάριοι οι πενθούντες, μακάριοι οι ελεήμονες, μακάριοι οι διωκόμενοι για την δικαιοσύνη»· και, αλλοίμονο στους πλουσίους, αλλοίμονο στους γελώντας, αλλοίμονο στους χορτασμένους, αλλοίμονό σας όταν όλοι οι άνθρωποι σας κολακεύουν. Αυτός λοιπόν που αποβλέπει όχι προς τα μακαριζόμενα από τον Κύριο, αλλά προς τα ταλανιζόμενα, ειπέ μου, πώς θα πιστευθή ότι εμπιστεύεται τον Θεό; «Δείξε μου», λέγει, «την πίστι σου από τα έργα σου», και «όποιος είναι σοφός, ας δείξη τα έργα του από την καλή συμπεριφορά».
5. Ότι λοιπόν πιστεύομε αληθινά τον Θεό, δηλαδή αναγνωρίζομε αληθινές και βέβαιες τις επαγγελίες ή απειλές του προς εμάς, και περιμένομε να εκδηλωθούν γρήγορα, δεικνύεται διά των αγαθών μας έργων και της τηρήσεως των θείων εντολών. Ότι δε ορθώς πιστεύομε στον Θεό, δηλαδή καλώς και ασφαλώς και ευσεβώς φρονούμε γι' αυτόν, από που προέρχεται η απόδειξις; από την συμφωνία προς τους θεοφόρους πατέρες μας. Ότι δε το να εμπιστευώμαστε αδιαψεύστως τον Θεό προκαλεί την αντίθεσι όχι μόνο από τα πάθη της σαρκός και από τις παγίδες του πονηρού, αλλά και από τους εμπαθείς ανθρώπους, που θέλγουν και παρασύρουν κάτω προς τις εμπαθείς ηδονές, έτσι και το να πιστεύωμε ορθώς στον μόνο αληθινό Θεό προκαλεί την αντίθεσι όχι μόνο από την άγνοια και από τις υποβολές του Αντικειμένου, αλλά και από τους δυσσεβείς ανθρώπους που τον αρπάζουν και τον ρίπτουν μαζί τους κάτω προς την δική τους απώλεια. Είναι όμως στη διάθεσί μας, για κάθε μια από τις περιπτώσεις, μεγάλη βοήθεια, όχι μόνο από τον ίδιο τον Θεό και την από αυτόν δοσμένη σ' εμάς γνωστική δύναμι, αλλά και από τους αγαθούς αγγέλους και από τους θεοσεβείς ανθρώπους που ζουν κατά το θέλημα του Θεού.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====
                                                
Εξακολουθεί δυστυχώς να προβάλλεται χωρίς καμιά ανασκευή το βίντεο που τιτλοφορείται «Τέκνα Θεού γενέσθαι», το οποίο παρουσιάζει η Πεμπτουσία (www.pemptousia.gr) με ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, στο οποίο  μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής: «Όταν λοιπόν όπως είπα κρατήσομεν την πρακτικήν έτσι αντιστάμενοι στην έννοιαν, στην κρούσιν του παραλόγου, τότε αρχίζει ο φωτισμός στον νουν, ξυπνάει ο νους και δεν πλανάται άκοπα στον άσκοπον μετεωρισμόν. Όταν η Θεία Χάρις αυτό το διαπιστώσει, ότι ο νους αυτός εξύπνησε και πήρε τη θέση του σαν πρόσωπο και ο νους είναι το πρόσωπο, τότε υποτάσσεται η Χάρις εις τον νουν, μυστήρια μυστηρίων. Κι άλλοτε σας τα είπα αυτό, αλλά σας το είπα συγχωνευμένα. Δεν είναι παράξενα τούτα. Ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος.  Η Χάρις του Θεού είναι άκτιστος ενέργεια μέσω της οποίας κατασκεύασε τα πάντα και τα διοικεί. Αλλά αυτή είναι εργαλείο, ο νούς είναι πρόσωπον,  τόσον το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν. Γι’ αυτό και το φόρεσε ο Θεός Λόγος και το έχει αχώριστα στην αιωνιότητα της δόξης του, ο Πατήρ του μέλλοντος αιώνος».
Αποτελεί αιρετική θέση περί της Θείας Χάριτος. Όπως
τότε οι βαρλααμίτες θεωρούσαν το άκτιστον, θαβώρειον Φως, ως «χείρον νοήσεως», έτσι και ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός θεωρεί ότι «ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος», το οποίο αποτελεί ξεκάθαρα αιρετική και βλάσφημη διδασκαλία.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ακούουν την ομιλία αυτή εκλαμβάνουν τη διδασκαλία αυτή ως Ορθόδοξη. «Ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος», αναφέρει σε ομιλία του ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Αυτά τα λόγια του δεν αποτελούν φραστικό λάθος, αλλά αιρετική και βλάσφημη καινοτομία.

Πως είναι δυνατόν να διδάσκεται τέτοια αίρεση; Γιατί την αιρετική πλάνη καλύπτει τόση σιωπή; Πως είναι δυνατόν  η Θεία Χάρις, η φωτίζουσα τον κτιστό ανθρώπινο νου, να θεωρείται κατώτερη του;  Πως είναι δυνατόν οι Θείες ενέργειες που παρέχει η Παναγία Τριάς για τη σωτηρία μας, να εκλαμβάνονται ως κατώτερες του ανθρώπινου νου; «Χάρις είναι αι θείαι εκείναι ενέργειαι τας οποίας η Παναγία Τριάς παρέχει εις την Εκκλησίαν δια την σωτηρίαν των ανθρώπων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Γιατί δεν γίνεται καμιά ανασκευή, της πλάνης περί της Θείας Χάριτος που δίδαξε ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός; Τυχόν ανασκευή θα σημαίνει παραδοχή ότι ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός ότι δίδαξε τέτοια κακοδοξία; Πως είναι δυνατόν η Θεία Χάρις, η φωτίζουσα τον κτιστό ανθρώπινο νου, να θεωρείται κατώτερη του;


ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑΣ

(Όπως ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς ισχυρίζεται)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Ορθόδοξοι και Καθολικοί και η κοινή ευθύνη της συνοδικότητας – Σκέψεις πάνω στο κείμενο του Κιέτι» που δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό ιστότοπο www.amen.gr, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής: «Είναι γεγονός πως στη Σύνοδο της Κρήτης καταγράφησαν απουσίες και αντιδράσεις, φανερώνοντας πως και για την Ορθοδοξία υφίσταται ένα ζήτημα πλήρους εφαρμογής της συνοδικότητας. Υπ’ αυτήν την έννοια, η πορεία της Ρώμης προς τη συνοδικότητα και της Ορθοδοξίας από τον ‘’πληθυντικό’’ των τοπικών, εθνικών Εκκλησιών στον ‘’ενικό’’ που επιβάλλει η συνοδικότητα θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη δυναμική επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου με τρόπο που το πρώτο να μην αφανίζει τη  δεύτερη (και το αντίθετο) αλλά που η σχέση τους να είναι οργανική, αλληλοσυμπληρωματική, στο πλαίσιο της συνυπευθυνότητας του πρώτου και των ‘’πολλών’’ για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής ενότητας και κοινωνίας, στο πνεύμα της αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας». 
Πώς έχει εφεύρει ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, ότι και για την Ορθοδοξία υφίσταται ένα ζήτημα πλήρους εφαρμογής της συνοδικότητας; Μήπως από το γεγονός ότι δόθηκε το δικαίωμα ψήφου μόνο στους Προκαθημένους των Τοπικών Εκκλησιών και όχι στο σύνολο των Επισκόπων; Μήπως από το γεγονός ότι εφαρμόσθηκε το φαινόμενο της υπέρ-πλειόνων αρχής, όπου Προκαθήμενος υπέγραψε στη θέση άλλων τεσσάρων Ιεραρχών, που δεν θέλησαν να υπογράψουν το κείμενο στο Κολυμπάρι της Κρήτης; 
Αν κατά τη Σύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης συνέβηκαν και αυτά, δεν σημαίνει πως στην Ορθοδοξία υφίσταται ένα ζήτημα πλήρους εφαρμογής της συνοδικότητας. Μπορούμε να μιλούμε για έλλειμα συνοδικότητας που οφείλεται σε αυθαίρετες εκτροπές και όχι στον εκκλησιαστικό θεσμό της συνοδικότητας, όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία αποδέχεται και εφαρμόζει. 
Προς τι ‘’η επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου από Ορθόδοξης πλευράς’’ την οποία εισηγείται ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς; Το πρωτείο, ως πρωτείο τιμής και όχι εξουσιαστικό πρωτείο, δεν επηρεάζει τη συνοδικότητα και οποιαδήποτε επαναθεώρηση σημαίνει μείωση της συνοδικότητας. Απεναντίας αν το πρωτείο είναι πρωτείο εξουσίας, καταστρατηγεί τη  συνοδικότητα. 
Η αναφορά σε ‘’επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου με τρόπο που το πρώτο να μην αφανίζει τη  δεύτερη (και το αντίθετο)’’ κρύβει άλλες ατραπούς. Αναφερόμενος κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, στην υπόδειξη (και το αντίθετο), αναφέρεται σε συνοδικότητα που να μην αφανίζει πρωτείο, σαφώς εξυπονοώντας όχι το πρωτείο τιμής, αλλά μιας κάποιας μορφής  εξουσιαστικό πρωτείο, καθότι το πρωτείο τιμής ποσώς δεν διαφοροποιεί τη συνοδικότητα, ενώ το εξουσιαστικό πρωτείο τη διαφοροποιεί. Οποιαδήποτε ‘’επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου», συνεπάγεται σαφέστατα έλλειμα συνοδικότητας. 
Γιατί όμως δεν συζητείται με τους παπικούς ταυτόχρονα και η κακοδοξία του παπικού ‘’αλαθήτου’’, η οποία αποκωδικοποιεί ακόμα πιο πολύ το παπικό εξουσιαστικό πρωτείο; Τότε θα γίνει αντιληπτό ότι δεν υπάρχει καμιά χρεία ‘’επαναθεώρησης της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου’’.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, όπως παρουσιάζεται στην Π. ΔΙΑΘΗΚΗ, ερμηνευομένη από τους ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, όπως παρουσιάζεται στην Π. ΔΙΑΘΗΚΗ, ερμηνευομένη από τους ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ μελέτη
τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ
Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Ὁ λόγος ὁ ὁποῖος μᾶς ἀνάγκασε νά προβοῦμε εἰς αὐτήν τήν μικράν ἐργασία καί μελέτη εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἀμφισβήτησις ἐκ μέρους κάποιων ἀδελφῶν, κυρίως Ἀντιοικουμενιστῶν, τῆς ἐπιτακτικῆς ἀπολύτου καί ὑποχρεωτικῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, περί ἀμέσου ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους και ποιμένας, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἡ κατηγορία καί μομφή τήν ὁποία μᾶς ἀπηύθυναν, ὅτι δῆθεν παρερμηνεύουμε τίς Γραφές καί, ὡς ἐκ τούτου, ἐξάγουμε τά συμπεράσματα τά ὁποῖα μᾶς ἐξυπηρετοῦν, προκειμένου νά στηρίξωμε τό ὑποχρεωτικό τοῦ ΙΕ΄ Ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Ἱερᾶς Συνόδου.
Παρουσιάζοντας λοιπόν αὐτήν τήν μικράν ἐργασία στούς ἀδελφούς, προσεπιδηλοῦμε ὅτι, ἡ ντολή αὐτή τῆς ἀποτειχίσεως, εἶναι ἡ πλέον σαφής καί ἀδιαμφισβήτητη μέσα στήν Ἁγία Γραφή καί, κατά τήν γνώμη μας, αὐτή ἡ ἐντολή εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία μέ διαφόρους τρόπους ἔχει καταγραφεῖ  περισσότερες φορές ἀπό τίς ἄλλες ἐντολές, σέ σημεῖο, θά λέγαμε, νά τήν συναντᾶς, μελετώντας τήν Ἁγία Γραφή, συνεχῶς μπροστά σου.
Παρ’ ὅλα αὐτά αὐτήν τήν ἐντολή, ἡ ὁποία εἶναι ἴσως ἡ μόνη ἡ ὁποία, ὄχι μόνο προστατεύει τούς Ὀρθοδόξους ἀπό τήν πλάνη, ἀλλά προστατεύει καί τήν ἀλήθεια, καί τήν Ἁγία Γραφή, καί ὅλη τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι ἀπό τή νοθεία καί τήν ἐκκοσμίκευσι, αὐτήν τήν ἐντολή σήμερα τήν ἀμφισβητοῦν κάποιοι, τήν περιορίζουν ὡς θεσπισθεῖσαν ἀπὸ μόνο ἕναν Ἱερό Κανόνα μιᾶς τοπικῆς Συνόδου, τόν ὁποῖο γιά εὐνοήτους λόγους τόν ἐβάπτισαν δυνητικό, τήν ἐντολή αὐτή τοῦ Θεοῦ τήν ὑπέταξαν στίς ἀρχές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Ν. Ἐποχῆς μέ τό νά θεωρήσουν ὅτι ἡ ἐφαρμογή της προκαλεῖ σχίσμα, ἔξοδο ἀπό τήν Ἐκκλησία (κατ’ οὐσία τήν οἰκουμενιστική και συνεπῶς αἱρετική) κ.λπ.
Τήν ἐντολή αὐτή τήν ἔφεραν στά μέτρα των, τήν ἀπομόνωσαν ἀπό τήν ὑπόλοιπη Ἁγία Γραφή καί φυσικά ἀπό τό πνεῦμα της· διδάσκουν ὅτι χρειαζόμαστε Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι πρέπει πρῶτοι νά τήν ἐφαρμόσουν καί μετέπειτα, αὐτοί θά τούς ἀκολουθήσουν· διδάσκουν ὅτι χρειάζονται  Συνοδικές ἀποφάσεις περί καταδίκης τῆς αἱρέσεως γιά νά τήν ἐφαρμόσουν· διδάσκουν ὅτι οἱ σύγχρονοι γέροντες δέν τήν ἐφάρμοσαν καί ἄρα καλύπτονται πίσω ἀπό αὐτό τό λάθος των, καί τελικῶς, μέ ὅλες αὐτές τίς διδασκαλίες των, τά τεχνάσματα καί τίς ἐφευρέσεις των, κατήργησαν αὐτήν τήν σωτήρια ἐντολή, ἡ ὁποία ὡς μόνιμη ἐπωδός εὑρίσκεται διάχυτη σέ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή πρός προστασία μας, θά λέγαμε καί ὡς φύλαξ ἄγγελος τῆς Ἐκκλησίας.
Διά τῆς καινοτόμου αὐτῆς διδασκαλίας λοιπόν, ἤδη δρέπομε τούς καρπούς τῆς δειλίας μας καί τῆς ὀλιγωρίας μας, βλέπομε πλέον τήν ραγδαία καί μέ γεωμετρική πρόοδο αὔξησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι παραμένουν ἁπλοί παρατηρητές τῶν γεγονότων καί ἐξελίξεων.
Οἱ αἱρετικοί Οἰκουμενιστές Ἀρχιεπίσκοποι, Πατριάρχες καί Ἐπίσκοποι ρυθμίζουν καί κατευθύνουν πλέον τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ Ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦν, ἄλλοι μετά χαρᾶς και ἀδιαφορίας (οἱ χλιαροί καί ἀδιάφοροι), ἄλλοι μετά διαμαρτυριῶν, διακηρύξεων καί χαρτοπολέμου (οἱ συνειδητοί καί προβληματισμένοι)· πάντως ὅλοι εἶναι στόν χορό τῆς αἱρέσεως καί ὁ καθένας κινεῖται σ’ αὐτόν τόν χορό ἀναλόγως τῆς γνώσεως καί τῆς προαιρέσεως του.
Ἕνας ἐπί πλέον λόγος, διά τόν ὁποῖο ἔγινε αὐτή ἡ μικρή ἐργασία καί μελέτη, εἶναι καί τό ὅτι πάλι καί πολλάκις ἐζητήσαμε ἀπό τούς Ἀντιοικουμενιστές νά κατοχυρώσουν ἁγιογραφικῶς τίς θεωρίες των καί τήν στάσι των ἀπέναντι στήν αἵρεσι καί αὐτοί, γνωρίζοντας προφανῶς ὅτι εἶναι ἀκατοχύρωτη καί κατά τό δή λεγόμενο στόν ἀέρα, ἀπέφυγαν νά ἀπαντήσουν, ἤ, ὅταν ἀπαντοῦσαν, ἔλεγαν ἄλλα ἀντί ἄλλων.
Ἡ παρουσίασις τῶν ἁγιογραφικῶν ἐντολῶν, οἱ ὁποῖες ἐντέλλονται τήν ἀποτείχισι ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, ἀποδεικνύει τήν πλήρη ἁρμονία καί ταύτισι τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.  Ἀποδεικνύει δέ ἐπί πλέον ὅτι ὅλοι οἱ Ἱεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν γιά τούς αἱρετικούς καί γιά τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ αὐτούς, ἀναφέρονται στούς ἔχοντας αἱρετικά φρονήματα γενικῶς  (εἴτε δηλαδή καταδικασμένοι ὑπό Συνόδου, εἴτε ὄχι) καί ὄχι, ὅπως μέ πονηρία καί ἀπάτη διδάσκουν οἱ Ἀντοικουμενιστές, ὅτι οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται στούς καταδικασμένους ὑπό Συνόδου αἱρετικούς καί ἄρα ὅτι, οἱ μή καταδικασμένοι, δέν ὑπάγονται στίς διατάξεις καί στά ἐπιτίμια τῶν Κανόνων. Αὐτή ἡ ἑρμηνεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν εἶναι σκόπιμη, ὕπουλη καί ἐφησυχαστική καί, φυσικά, ἔρχεται σέ ἀντίθεσι μέ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.

Τά ἁγιογραφικά χωρία τά ὁποῖα παραθέτομε κατωτέρω δέν εἶναι τά μοναδικά, τά ὁποῖα ὁμιλοῦν γιά τήν ἄμεσο ἀποτείχισι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς, ἀλλά ἐκρίναμε ὅτι εἶναι τά σημαντικώτερα, διότι ὅπως ἐπαναλάβαμε, παντοῦ ἡ Ἁγία Γραφή ὁμιλεῖ γιά τήν ἀποτείχισι, διότι τελικῶς αὐτή ἀποτελεῖ τήν προστασία της καί τήν προστασία τῶν πιστῶν καί γιά τόν πρόσθετο λόγο ὅτι εἶναι ἡ φύσις τῆς ἀληθείας τέτοια, ὥστε νά μήν δέχεται οἱαδήποτε ἐπιμιξία καί ἀλληλοπεριχώρησι μέ τήν πλάνη καί τήν αἵρεσι.


Π Α Λ Α Ι Α  Δ Ι Α Θ Η Κ Η
Ψαλμός 25, 4-5: «οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω· ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω».
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἀναφέρει  τά ἑξῆς χρησιμοποιῶντας καί ἑρμηνεύοντας αὐτόν τόν ψαλμό τῆς Π. Διαθήκης: «Ἐκδιώξατε τόν πονηρόν καί σκολιόν ἐξ ὑμῶν, ἤ φύγετε ἀπ’ αὐτοῦ· ἐπειδή πᾶσα κακία μολύνει τόν ἄνθρωπον. Διά τοῦτο καί ὁ Δαβίδ, φεύγων τούς πονηρούς, ἔλεγεν· “Οὐκ ἐκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος, καί μετά παρανομούντων οὐ μή εἰσέλθω. Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων”. Διά τί δέ ταῦτα ἐποίει; Ἐπειδή πάλιν λέγει ἀλλαχοῦ· “Μετά ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καί μετά ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτός ἔσῃ, καί μετά στρεβλοῦ διαστρέψῃς”. Καί γάρ οἷός ἐστιν ὁ συνοικῶν μετά σοῦ, τοιοῦτον ἀπεργάσεται εἶναί σε» (Μ. Ἀθανασίου, Ρήσεις καί ἑρμηνεῖαι Παραβολῶν τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, Ἐξ Ἐπιστολῶν Παύλου).
Ἐδῶ ὁ ἅγιος ἀναφέρει ὅτι ἐξομοιώνεσαι μέ αὐτόν τόν ὁποῖο συνοικεῖς, δι’ αὐτό ἀπαιτεῖ τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς πονηρούς καί σκολιούς. Αὐτό φυσικά ἰσχύει πολύ περισσότερο διά τήν ἐκκλησιαστική ἐνσωμάτωσι.
         Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης χρησιμοποιεῖ τόν ψαλμό αὐτόν μαζί μέ τήν διδασκαλία τοῦ Μ. Βασιλείου γιά νά διδάξη ὅτι, ὄχι μόνο νά μήν ἔχωμε καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς, καί μέ αὐτούς πού ἔχουν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ
αὐτούς, ἀλλά οὔτε στούς ναούς πού κατέχονται ἀπό αὐτούς νά εἰσερχώμεθα χάριν προσευχῆς καί ψαλμωδίας.  Εἰς ἀπάντησιν κάποιων ἐρωτήσεων τοῦ μοναχοῦ Μεθοδίου ἀναφέρει τά ἑξῆς:
«Ἐρώτησις Γ΄: Περί τῶν κοινωθέντων ἐκκλησιῶν ἐκ τῶν ἱερέων τῶν κοινωνησάντων τῇ αἱρέσει, καί κατεχομένων ὑπ’ αὐτῶν· εἰ χρή ἐν αὐταῖς εἰσιέναι χάριν εὐχῆς καί ψαλμῳδίας.
Ἀπόκρισις: Οὐ χρή τό καθόλου εἰς τάς τοιαύτας ἐκκλησίας εἰσιέναι, κατά τούς εἰρημένους τρόπους· ἐπειδή γέγραπται· Ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Ἅμα γάρ τῷ εἰσαχθῆναι τήν αἵρεσιν, ἀπέπτη ὁ ἔφορος τῶν ἐκεῖσε ἄγγελος, κατά τήν φωνήν τοῦ μεγάλου Βασιλείου· καί κοινός οἶκος ὁ τοιόσδε χρηματίζει ναός. Καί οὐ μή εἰσέλθω, φησίν, εἰς Ἐκκλησίαν πονηρευομένων. Καί ὁ Ἀπόστολος· Τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων;» (Φατ. 549,832,29).
         Ἐδῶ ἀντιθέτως πρός τήν Ἁγία Γραφή οἱ ἀντιοικουμενιστές κάθονται στήν ἴδια τράπεζα (μάλιστα πνευματική) μέ τούς Οἰκουμενιστές αἱρετικούς, τούς μνημονεύουν, τούς ἀναγνωρίζουν κ.λπ.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Ν. ΦΙΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ  ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Η σημερινή στάση του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη έχει δηλωθεί προ καιρού και ως εκ τούτου η αντίδραση έπρεπε να ήταν δραστικότερη προ πολλού. Ένας βουλευτής που εξέφρασε την βλάσφημη ειρωνεία για τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας, λέγοντας ότι «Θα υποταχθούμε στη λογική, ότι θα θεραπεύσουν τα φημολογούμενα λείψανά τους καρκινοπαθείς; Αυτό είναι μορφή ειδωλολατρείας», έχει δυστυχώς δείξει την πρόθεσή του.
Ο Υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης στην επίσημη απάντηση του στο Τμήμα αναφορών της Διεύθυνσης Κοινοβουλευτικού ελέγχου, για το Υπόμνημα που κατάθεσε ο βουλευτής κ. Νίκος Νικολόπουλος, για το έγγραφο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα εξής: «Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των Θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό συνιστά ένα αναχρονισμό που το αντιλαμβάνονται φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι». Ο επιλεκτικός έπαινος του Υπουργού  Παιδείας κ. Νίκου Φίλη σε φωτισμένους  ιεράρχες και θεολόγους, δεν προβληματίζει για συνηγορία κάποιων, σε αυτό που σήμερα επιτελείται;
Αυτό που δήλωνε κ. Νίκος Φίλης στις 4/10/2015 στην Εφημερίδα Καθημερινή, για το μάθημα των Θρησκευτικών κατέγραφε επακριβώς τις προθέσεις του. Η αναφορά του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη είχε ως εξής: «Τα θρησκευτικά δεν πρέπει να έχουν ομολογιακό χαρακτήρα. Θρησκευτική κατήχηση και δημόσιο σχολείο δεν μπορούν να συνδυαστούν στις σύγχρονες κοινωνίες, καθώς κάτι τέτοιο θεωρείται ότι θα πλήξει καίρια ένα διαπολιτισμικό και ανεκτικό προς την ετερότητα θρησκευτικό μάθημα, που θα πρέπει να ενδιαφέρει και να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές».

Επιδιώκετο και επιδιώκεται ξεκάθαρα μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε συγκρητιστικό θρησκειολογικό μάθημα. Δεν επιζητείται ένα μάθημα κριτικής απέναντι στα θρησκεύματα από Ορθόδοξης πλευράς, αλλά ένα κατ’ εξοχή συγκρητιστικό θρησκειολογικό μάθημα. Σεβασμός στην ελευθερία κάθε ανθρώπου να πιστεύει ότι θέλει είναι πρέπον, όχι όμως σεβασμός σε ότι πιστεύει. «Παιδεία μετάληψις αγιότητος εστί», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Εις την Προς Εβραίους Ομιλία ΚΘ). Αυτή την παιδεία επιζητούμε.
ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΙΕΤΙ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ…

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Ο κ. Δημήτριος Κεραμιδάς (διδάσκων στο ποντιφικό πανεπιστήμιο Αγκέλικουμ της Ρώμης) σε άρθρο του, υπό τον τίτλο «Ορθόδοξοι, Καθολικοί και η κοινή ευθύνη της συνοδικότητας-Σκέψεις πάνω στο κείμενο του Κιέτι», προβαίνει σε αξιολόγηση του εν λόγω κειμένου. 

Ο συγγραφέας βλέπει στο μέλλον «προοπτική ευρυτέρων συναινέσων αναφορικά με το παπικό πρωτείο». Μήπως ενννοεί ότι η συναίνεση αυτή θα προέλθει από την εθελούσια παραίτηση του Πάπα από τις αναμφίβολα αντιχριστιανικές θέσεις του περί αλαθήτου; Η μήπως μας προϊδεάζει για το ουνιτικό μοντέλο; Το πρώτο φαντάζει εξωφρενικά απίθανο. Παπισμός χωρίς αλάθητο θυμίζει σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. 

Ευκαιρίας δοθείσης ο Ελλογιμώτατος προχωρεί σε θέσεις και κρίσεις αναφορικά με τη Σύναξη του Κολυμβαρίου. Αφού μιλά για το θεσμό της συνοδικότητας έπρεπε να το αναφέρει. Τι μας λέει, όμως, επι τούτου; Βλέπει «ατομικές (και εξόχως αντισυνοδικές) ιδέες θεολόγων και ιεραρχών …που, υποβοηθούμενοι από μια ορισμένη ανεπάρκεια στην κοινοποίηση των οικουμενικών κεκτημένων στην εκκλησιαστική βάση, εμφανίζονται πρόθυμοι να προστατεύσουν την καθαρότητα της πίστης από …δήθεν δογματικές εκτροπές». Πολύ απλοποιεί τα πράγματα ο Ελλογιμώτατος. Από το άρθρο του διαχέεται ότι στο Κολυμβάριο είχαμε Σύνοδο,ότι λειτούργησε ο θεσμός της συνοδικότητος. Παραβλέπει το γεγονός της απουσίας της απόλυτης πλειονοψηφίας των Ορθοδόξων επισκόπων. Από τους άνω των 800 επισκόπων κλήθηκαν και προσήλθαν οι 159. Είναι αυτό στοιχείο συνοδικότητος; Ή μήπως αγνοεί το γεγονός ότι με τη μαγική συνταγή: 24 επίσκοποι (που παρίστανται) κι ένας Προκαθήμενος (που αποφασίζει), καταστρατηγείται αυθωρεί και παραχρήμα ο συνοδικός θεσμός; 

Όποιος μιλήσει εναντίον της προφανούς και πρωτοφανούς αυτής καταπάτησης της συνοδικότητος, αμέσως χαρακτηρίζεται ως πολέμιος του συνοδικού θεσμού διότι εμφορείται από «ατομικές και εξόχως αντισυνοδικές ιδέες», είτε θεολόγος είναι  αυτός, είτε ιεράρχης. Κανείς δεν δύνανται να ομιλήσει επί του θέματος, πλην των ειδημόνων! Οι άλλοι καλούνται απλώς να εφαρμόσουν τα αποφασισθέντα! Δεν του λέει τίποτε η απόφαση των τεσσάρων πατριαρχών του 1848 επί του θέματος και κυρίως η διαχρονική παράδοση περί του πώς γίνεται αποδεκτή μια Σύνοδος; Δεν βλέπει καμιά δογματική εκτροπή στην απόφαση του Κολυμβαρίου για τις «ετερόδοξες Εκκλησίες»; Πού πάει η αναφορά του Συμβόλου της Πίστεως «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»; Τω όντι τέρας αλλόκοτον και μίξις άμικτος η ανωτέρω απόφαση. Τι μόνο που ανησυχεί τον κ. Κεραμιδά είναι «μια ορισμένη ανεπάρκεια στην κοινοποίηση των οικουμενικών (sic) κεκτημένων στην εκκλησιαστική βάση»!!!

Παθογένειες! Περί αγάμων κληρικών, εκκοσμίκευσης και στο βάθος ο Οικουμενισμός!

Παθογένειες! Περί αγάμων κληρικών, εκκοσμίκευσης και στο βάθος ο Οικουμενισμός!



Σε μεγάλο «δόκανο» έχει βάλει ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης την ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και όσο διαμαρτύρεται ο Αρχιεπίσκοπος τόσο πιο δύσκολες γίνονται οι καταστάσεις μέσα στην Εκκλησία. Οι έλληνες ιεράρχες καταλαβαίνουν μέρα τη μέρα ότι οι «παχιές αγελάδες» πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ωστόσο εκτός από μερικές σποραδικές φωνές αυτογνωσίας δεν έχει γίνει σωστή αποτίμηση της καταστάσεως μέσα στους κόλπους της διοικούσας εκκλησίας.
 Σύμφωνα με τις πανάρχαιες αντιλήψεις που πολυτρόπως διατυπώνονται στην Αγία Γραφή και την ιερά Παράδοση ο Θεός παραδίδει το λαό του και την Εκκλησία του σε αντίπαλες ηγεσίες για δύο λόγους ή για να τους τιμωρήσουν όταν το κακό δεν μπορεί να διορθωθεί αλλιώς ή για να τους δοκιμάσουν προσωρινά και να φανεί η πίστη τους. Στην προκειμένη περίπτωση ο Φίλης είναι απλά το «μαστίγιο του Θεού» και όσο και αν φαίνεται ότι ενεργεί αυτοβούλως είναι στην πραγματικότητα «θεϊκό» όργανο.
  Για πιο λόγο ο Πανάγαθος Θεός μας «φόρτωσε» το Φίλη και την άθεη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Την απάντηση ας την δώσει ο καθένας μόνος του αφού ακούσει ένα γεγονός που έγινε την εβδομάδα που πέρασε και αφού το αξιολογήσει βάσει των Ιερών Κανόνων και των σχετικών Νόμων που ισχύουν πολλές δεκαετίες σε αυτό το Κράτος:
Σε ιερατική Σύναξη που έγινε πριν λίγες μέρες στην Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού ο προσκεκλημένος ομιλητής, μητροπολίτης Καισαριανής κ. Δανιήλ, καταφέρθηκε με βίαιο τρόπο κατά εκείνων που θέλουν να περικόψουν τους μισθούς των αγάμων κληρικών-εφημερίων και δεν δέχονται να πληρώνονται οι άγαμοι όπως και έγγαμοι. Έφτασε μάλιστα έναν εκπρόσωπο του ΙΣΚΕ (Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος) να το απειλήσει ωμά και τελικά εγκατέλειψε ο ίδιος την αίθουσα διαμαρτυρόμενος μέχρις ότου αυτός ο κληρικός  απεβλήθει της αιθούσης και έτσι επανήλθε ο μητροπολίτης. Αυτό το γεγονός δείχνει το τεράστιο θέμα που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία, δηλαδή την παθογένεια που σχετίζεται με την διαχείριση των οικονομικών και την συναφή άνεση που έχουν επιτύχει οι Αρχιερείς για τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο ....ζεν πρεμιε Λαμπρινιαδης, που αντι να ακολουθηση τον π. Αυγουστινο που ....κλωθονταν γυρω του, εγινε σφογγοκολιαριος του ΠΡΟΔΟΤΗ Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου, που τον χειροτονησε παπα και δεσποτη και εξελισσεται σε ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΔΟΤΗ της Ορθοδοξιας αφου τον εκριναν ως τον καταλληλοτερο να παιξη αυτον τον επαισχυντον ρολον. Δειτε τον, σε αξιοθαυμαστες προδοσιες και αλλες πολλες βρωμεροτητες με τους Φραγκοουνιτες και σιχαθητε τον ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ και πητε επιτελους το ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ, στον ελεεινο ζεν πρεμιε. Παψτε ναστε χριστιανουληδες και ανοιξτε το στομα σας σαν ορθοδοξοι χριστιανοι και εφαρμοστε οσα εφηρμοσαν οι προπατορες ημων και οι προαπελθοντες μαρτυρες ημων. Καιρος παντι πραγματι.

H OYNIA ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΦΡΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΓΛΥΚΙΣΜΑ!!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΔΗΛΩΝΕ:
.
ΩΣΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΤΗΣΗ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ.

Δειτε τον Ελπιδοφορο Προυσης που καμαρώνει σαν φραγκοπαπας σε ουνιτικο ναο!

Yποδέχεται τον Πάπα στη Μυτιλήνη!


Και μετά;
Σ υ λ λ ε ι τ ο υ ρ γ ε ί
με τον δεσπότη Θεόκλητο στη Φλώρινα!!!

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ Ο ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ, ΕΛΕΓΕ· "ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΔΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΑΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝA".


Στην φωτογραφία κάτω βλέπουμε ἕναν φραγκόπαπα στην Φλώρινα, που μετὰ ἀπὸ οὐνίτικο ναό συλλειτουργεῖ με τον δεσπότη Θεόκλητο, στὸν Μητροπολιτικό ναό!!!

Η ΟΥΝΙΑ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου
του 1957

Στο  τέλος το βίντεο των Ιταλῶν, που κατεβάσαμε τις φωτογραφίες


O ορθόδοξος λαός μας, αγαπητοί μου, ακούει τη λέξι «ουνίτες» και ερωτά· τί είναι οι ουνίτες; τί είναι η ουνία;

* * *

Oυνία δεν είναι ελληνική λέξι, είναι λέξι ξένη, πολωνικής μάλλον προελεύσεως, πού και μόνο αυτή αρκεί ν’ αποδείξει ότι η Ορθοδοξία δέχεται επιβουλή εκ μέρους εχθρών της πού έρχονται από έξω. Η ουνία είναι ένα από τα όπλα πού χρησιμοποιεί η παπική προπαγάνδα για να υποτάξει την Ορθόδοξο Εκκλησία.
Kαί τί δεν έκαναν εναντίον μας οι άνθρωποι του Βατικανού! Να τ’ απαριθμήσουμε; Αυθαίρετες επεμβάσεις παπών πρό του σχίσματος
στην δικαιοδοσία της Ανατολικής Εκκλησίας, κατά των οποίων αντέδρασαν πατέρες της Εκκλησίας
-Οι σταυροφορίες, πού ως πρόφασι είχαν την απελευθέρωσι των Aγίων Tόπων αλλ’ ως βαθύτερο σκοπό έκρυβαν τη διάλυσι της Ορθοδόξου Bυζαντινής αυτοκρατορίας.
-Περιβόητες ψευδοενώσεις διά της βίας, όπως στή Φεράρρα και Φλωρεντία όπου αντιστάθηκε ο άγιος Μάρκος ο ευγενικός.
-Επιδρομές των Ενετών στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους.
-Μηχανορραφίες των πρέσβεων του παπικού κράτους στην Κωνσταντινούπολι επί τουρκοκρατίας, με τίς οποίες γκρέμιζαν από το θρόνο γενναίους πατριάρχας και τους ωδηγούσαν στην εξορία και τα ικριώματα.
-Τα ιεροσπουδαστήρια πού λειτουργούσαν στή Ρώμη και αλλού, τα περιβόητα σεμινάρια, όπου στρατολογούσαν νεαρούς ορθοδόξους, για να τους μεταβάλουν σε προδότας της πίστεώς τους, σε γενιτσάρους του παπισμού και φανατικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Oλα αυτά ήταν μέσα – όπλα, πού χρησιμοποίησαν για να κυριεύσουν το φρούριο και να παύσει να κυματίζε η σημαία της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, για να κάνουν τους ορθοδόξους να πέσουν να προσκυνήσουν την παντούφλα του πάπα, πού η μωροφιλοδοξία των δυτικών τον ύψωσε πάνω από κάθε άλλη εξουσία.
Αλλ’ όλες οι προσβολές των παπικών κατά της πίστεώς μας αποκρούσθηκαν. Ελάχιστα και ανάξια λόγου υπήρξαν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Λίγες χιλιάδες ορθοδόξων υπέκυψαν στίς πιέσεις, αποστάτησαν από τη μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία και σχημάτισαν θρησκευτικές κοινότητες.
Tο Βατικανό όμως δεν απογοητεύθηκε.





Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΑΙΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΙ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ Α.Π.Θ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
 
 
 
               
 
Ἐπειδή πολλή παραπληροφόρησις καί συσκότησις τῶν πραγμάτων ὑφίστανται καί ὡραιοποιοῦνται ἀνθρωποπαθεῖς «κατασκευαί» ἐμφανιζόμενες δῆθεν ὡς ἔνθεες ἀποκαλύψεις,
ἀφιερώνουμε στούς ἐπιχαίροντες καί συγχαίροντες γιά τήν ἔναρξι ἀνεγέρσεως Ἰσλαμικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό, ἐπάνω σέ αἱματοπότιστη ἀπό τό αἷμα χιλιάδων νεομαρτύρων γῆ, πού ἀρνήθηκαν τόν ἐξισλαμισμό στά τέσσερα μαῦρα ἑκατόχρονα τῆς δουλείας, γιά νά παραμείνουν Χριστιανοί καί Ἕλληνες ποτίζοντας τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας μας, ἀλλά καί στούς ἐλλογιμωτάτους καθηγητάς καί  καθηγήτριες τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ., πού «γιόρτασαν» τήν ἐπίσημη πρώτη τῆς λειτουργίας τῆς «ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ»,

 πού ἀποτελοῦν τήν ἐπιβίωσι τῆς κατεγνωσμένης ἀπό τήν Ἁγία Α΄Οἰκουμενικήν Σύνοδον (325 μ.Χ.) Ἀρειανικῆς Αἱρέσεως, τά κάτωθι ἐδάφια ἀπό τή σούρα τοῦ Κορανίου «ΟΙ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΣ» (ΑΛ-ΑΧΖΑΜΠ), πού ἀναφέρονται στήν «ἠθική προσωπικότητα» τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ Ἰσλάμ, γιά νά κατανοήσουν ἐπιτέλους ὅτι προωθοῦν μία ψευδῆ, ἀνθρωποκατασκευασμένη, ἀνόσια καί καταστροφική λατρεία πού στηρίζεται σέ ἕναν σαρκολάτρη ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μέ τό σαπρό του βίο, δέν εἶχε καμία σχέση μέ ἔνθεες ἀποκαλύψεις. Τά παραθέτομεν λοιπόν γιατί ἀποκρύπτονται μεθοδικά ἀπό τήν γνωστή σουνιτική προπαγάνδα καί τούς τά ἀφιερώνουμε.
            Κοράνιο, σούρα «ΟΙ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΕΣΦΥΛΕΣ» (ΑΛ-ΑΧΖΑΜΠ)
Στίχος 37 :
‘‘Μωάμεθ, εἶπες σέ αὐτόν πού εὐεργετήθηκε ἀπό τόν Θεό καί γέμισε μέ τά ἀγαθά Του: «Κράτα τή γυναίκα σου καί νά φοβᾶσαι τόν Θεό», ἐνῶ ἐσύ ἔκρυβες στήν καρδιά σου ὅ,τι ὁ Θεός μετά ἀπό λίγο, ἐπρόκειτο νά κάνει σέ ὅλους φανερό. Φοβήθηκες τούς ἀνθρώπους, ἐνώ ἔπρεπε νά φοβηθεῖς περισσότερο τόν Θεό. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ζεΐδ ἀποφάσισε νά χωρίσει τή γυναίκα του, Ἐμεῖς τήν ἐνώσαμε μαζί σου μέ τά δεσμά τοῦ γάμου, γιά νά μάθουν οἱ πιστοί ὅτι δέν ἁμαρτάνουν, ἄν παντρεύονται τίς γυναίκες τῶν θετῶν γιῶν τους, ἄν οἱ θετοί γιοί τους τίς χωρίσουν. Ὅ,τι ἀποφασίζει ὁ Θεός, πραγματοποιεῖται.’’
Στίχος 50:
 ‘‘Προφήτη, σοῦἐπιτράπηκε νά παντρευτεῖς μέ τίς γυναίκες στίς ὁποῖες ἔδωσες προίκα, μέ τίς αἰχμάλωτες τίς ὁποῖες κέρδισες μέ τή δύναμη τῶν χεριῶν σου, μέ τίς κόρες τῶν θείων σου καί ὅσων σέ ἀκολούθησαν, ὅπως καί μέ κάθε εὐσεβή γυναίκα, ἡ ὁποία ἀφιέρωσε τήν ψυχή της σέ σένα, τόν Προφήτη, ἄν θελήσεις, βέβαια, νά τίς παντρευτεῖς. Αὐτό τό προνόμιο τό δίνουμε ξεχωριστά σέ σένα ἀπ’ ὅλους τούς πιστούς. Γνωρίζουμε τούς νόμους τοῦ γάμου τούς ὁποίους ὁρίσαμε γιά τούς πιστούς. Μή φοβάσαι μήπως ἐνοχοποιηθεῖς, ἄν κάνεις χρήση τῶν δικαιωμάτων σου. Ὁ Κύριος εἶναι ἐπιεικής καί μεγαλόψυχος.’’
Στίχος 51:
‘‘Μπορεῖς νά ἀναβάλεις τήν ἐπαφή μέ ὅποια σύζυγό σου θελήσεις καί νά δεχτεῖς στό κρεβάτι σου ὅποια θελήσεις, ἀκόμα καί ὅποια στό παρελθόν παραμέλησες ἀλλά τήν ἐπιθύμησες καί πάλι. Δέν ἁμαρτάνεις ἄν κάνεις κάτι τέτοιο. Μέ αὐτόν τόν τρόπο δροσίζονται (παρηγοριούνται) πιό εὔκολα τά μάτια τους. Ἄς μή στενοχωριούνται ὅλες πρέπει νά εὐχαριστηθοῦν μέ ὅ,τι ἐσύ τούς παραχωρεῖς. Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅσα βρίσκονται στήν καρδιά σας, καί εἶναι παντογνώστης καί φιλάνθρωπος.’’
Στίχος 52:
‘‘Δέν σοῦ ἐπιτρέπεται νά πάρεις ἄλλες γυναίκες. . . ἐξαιρούνται ὅσες τυχόν αἰχμαλωτίσεις μέ τήν δύναμη τῶν χεριῶν σου. Ὁ Κύριος ἐπιβλέπει τά πάντα.’’
Αὐτή λοιπόν τήν κατάστικτη ἀπό γεώδη πάθη προσωπικότητα καί τήν «κατασκευή» της προωθοῦν ὅλοι οἱ ἀνωτέρῳ.
Εἰδικώτερα γιά τούς ἐλλογιμώτατους καθηγητές καί καθηγήτριες τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ. δέν διερωτῶνται ἄν στή θέσι τους ὁ Ἱερός Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἤ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος θά προωθοῦσαν τήν δημιουργία «κατεύθυνσις Ἀρειανικῶν Σπουδῶν» καί ἄν ὄχι σέ τί διαφέρει ὁ Ἀρειανισμός ἀπό τό Ἰσλάμ ἤ τήν Ἑταιρεία Σκοπιά τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, Ἀντιτριαδισταί καί Ἀντίχριστοι ὅλοι, κοινός ὑποβολεύς ὁ βύθιος δράκων καί ἀρχαῖος πτερνιστής.
Ὁ Ἀληθινός Τρισυπόστατος Θεός νά τούς ἐλεήσῃ.
 

                                + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Γέρων Γαβριήλ: διέκοψε το μνημόσυνο Βαρθολομαίου, χωρίς να περιμένει τις "πονηρές" συνταγές περί "μαζικής αποτείχισης" και συμβουλεύει: ΜΗΝ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

Γέρων Γαβριήλ: διέκοψε το μνημόσυνο Βαρθολομαίου, χωρίς να περιμένει τις "πονηρές" συνταγές περί "μαζικής αποτείχισης" και συμβουλεύει: ΜΗΝ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.


Ο Γ. ΓΑΒΡΙΗΛ   ΔΙΔΕΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ π. ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

Το Βίντεο

ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ!

ΑΝ ΠΡΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ! 
  

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Παναθλιε παρανοϊκε και χυδαιε συκοφαντη των Αγιων Πατερων της Ορθοδοξιας και της Πρακτικης της Ορθοδοξιας εδω και 2000 χρονια, αν μπορουσα θα σε εστηνα στο εδωλιο του κατηγορουμενου για ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΙ ΤΟΥΣ. Τωρα ομως εσυ εκ του ασφαλους, αφου αναχωρησαν για τους Ουρανους οι ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, που υπεφεραν πρωτοχριστιανικα μαρτυρια για την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ ΤΟΥΣ, δεν κινδυνευεις απο αυτους και εγω δεν εχω εννομο συμφερον, βασει των ισχυοντων νομων, να σε καταστησω υποδικον και να σε καταδικασω σαν ΑΙΣΧΡΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΥΠΟΤΡΟΠΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ ΤΟΥΣ, αλλα και της Πρακτικης τους. Ομως ταλαιπωρε θρασυδειλε ανθρωπακο, καποια μερα θα λογοδοτησης, θελεις δεν θελεις. Και θα τιμωρηθης αυστηροτατα, διοτι εισαι ενας μεγαλος ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΗΣ της Αληθειας της Εκκλησιας. Μεγαλο το κριμα σου, αλλα και μεγαλη και η τιμωρια σου, θαττον ή βραδιον.

Η εντιμότητα του καταδικασθέντος για «ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ κατ᾽ εξακολούθησιν» κ. Τελεβάντου!







Σιωπά για την καταδίκη του, αλλά συνεχίζει

την βρώμικη προπαγάνδα, κατά της

Αγιοπατερικής Παραδόσεως, παρερμηνεύοντας 

ατεκμηρίωτα τα περί Διακοπής Μνημοσύνου!


ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ Ο κ. Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ εις φυλάκισιν ενός έτους με τριετή αναστολήν δια «κατ᾽ εξακολούθηση συκοφαντική δυσφήμηση» του π. Βασιλείου Βολουδάκη



Ορθόδοξος Τύπος Εφημερίδα
 Το Δ΄  Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την υπ’ αριθμ. 89550/2016 Απόφασή του εδίκασε ερήμην στις 29 Σεπτεμβρίου 2016 και κατεδίκασε τον κ. Παναγιώτη Τελεβάντον του Μιχαήλ, κάτοικο Ν. Υόρκης (Η.Π.Α.), 35η οδός 2376 ΑΣΤΟΡΙΑ, σε φυλάκιση δώδεκα μηνών με τριετή αναστολή και επιβολή των εξόδων της Δίκης, για «κατ’ εξακολούθηση συκοφαντική δυσφήμηση» του π. Βασιλείου Βολουδάκη.

   Αρχικά η δίκη είχε ορισθεί για τις 3 Δεκεμβρίου 2015, αλλά ανεβλήθη λόγω παραλείψεων της Εισαγγελίας σχετικά με την νομότυπη ειδοποίηση του κ. Τελεβάντου και διεξήχθη τελικώς στις 29 Σεπτεμβρίου 2016.
Η απόφαση, η οποία ελήφθη με ομοφωνία Εισαγγελέως και Προέδρου, στηρίχθηκε στα κατά του π. Βασιλείου παντελώς αστήρικτα ηλεκτρονικά δημοσιεύματα της Ιστοσελίδος του κ. Τελεβάντου, σε συσχετισμό με την μεταξύ του π. Βασιλείου Βολουδάκη και του κ. Τελεβάντου ηλεκτρονική αλληλογραφία.
Ως Μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε ο κ. Λέων Μπρανγκ, διδάκτωρ
της Θεολογίας και Κοσμήτωρ της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), ο οποίος έχει γράψει διδακτορική διατριβή για το πρόσωπο και το έργο του Αποστόλου Μακράκη και απέδειξε συκοφαντικό τον χαρακτηρισμό «Μακρακιστής», που γραπτώς εξετόξευσε πλειστάκις ο κ. Τελεβάντος κατά του π. Βασιλείου Βολουδάκη.
    Η ανωτέρω Δικαστική Απόφαση αποτελεί ηθική δικαίωση του π. Βασ. Βολουδάκη, ο οποίος αφού εξήντλησε όλα τα πνευματικά μέσα και συνήντησε την αδιαλλαξία του κ. Τελεβάντου, κατέφυγε στην Δικαιοσύνη, όχι για το πρόσωπό του –όπως διευκρίνησε κατά την ακροαματική διαδικασία– ούτε για τα πνευματικά του παιδιά και τους ενορίτες του, που τον γνωρίζουν από κοντά, αλλά για την άρση του σκανδαλισμού όλων εκείνων, των ευρισκομένων μακράν και εκτός Ελλάδος, που δεν τον γνωρίζουν προσωπικά, αλλά τον διαβάζουν και ακούουν τις διαδικτυακές ομιλίες του.
  Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης επιφυλάσσεται όλων των απορρεόντων εκ της ως άνω Αποφάσεως νομικών δικαιωμάτων του.
Το Δ. Σ. των εκδόσεων «ΥΠΑΚΟΗ»

Σχόλιον Ο.Τ.: Εξ αφορμής της καταδίκης του κ. Π. Τελεβάντου έχομεν χρέος να σημειώσωμεν ότι ουδέποτε απήντησεν εις την επιστολήν του Ο.Τ. (φ. 2126/ 22.07.2016), αλλά συνέχισε να ισχυρίζεται ότι ο Ο.Τ. εκτρέπει τον αντιοικουμενιστικόν αγώνα. Αφ’ ενός με την καταδίκην αυτήν αποδεικνύεται έμμεσα ότι ο Ο.Τ. δεν έχει εκτραπή από τον αντιοικουμενιστικόν αγώνα, αφ’ ετέρου οφείλει ο κ. Τελεβάντος να αντιληφθή ότι δεν είναι προς το συμφέρον του αγώνος να σπιλώνωνται οι αγωνισταί, κάτι που διαφαίνεται από το ακόλουθον πρόσφατον κείμενόν του:
  «Η “Σύναξις κληρικών και μοναχών” εξέδωσε ανακοίνωση -την οποία αναδημοσιεύουμε σε συνέχειες- αναφορικά με τη Σύνοδο της Κρήτης με την οποία αναδεικνύει ευσύνοπτα αλλά με μεγάλη επιτυχία τα προβληματικά στοιχεία της εν λόγω Συνόδου. Με αυτό το σημείωμα θέλουμε να επισημάνουμε μόνον μία σκοπιά που χρειάζεται περαιτέρω διευκρίνιση. Συγκεκριμένα η αναφορά στη διακοπή του μνημοσύνου ως αντίδραση στη Σύνοδο της Κρήτης είναι ελλιπής. Δεν κάνει καμία αναφορά για τη διαφορά ανάμεσα στη διακοπή μνημοσύνου και στη διακοπή μνημοσύνου με ακοινωνησία. Και εξηγούμαστε. Ένα πράγμα είναι η διακοπή μνημοσύνου και διαφορετικό πράγμα είναι η επιβολή της ακοινωνησίας. Το πρώτο είναι μεν κανονικό δικαίωμα των πιστών, αν και υπό τις παρούσες συνθήκες αντενδείκνυται ως ποιμαντικά ασύμφορο. Η ακοινωνησία, όμως, δηλαδή η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με όλη την Εκκλησία είναι καθαρό σχίσμα. Με αυτά τα δεδομένα η “Σύναξις Κληρικών και μοναχών” επιβάλλεται να επανέλθει και να δώσει τις αναγκαίες συμπληρωματικές εξηγήσεις ώστε να μην αφήνει -άθελά της δεν αμφιβάλλουμε- περιθώριο να νομιστεί ότι ενθαρρύνει τη δημιουργία σχισμάτων».

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου