Σάββατο 2 Ιουνίου 2012


ΠΕΡΙ ΤΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ» 

 

ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

 

Μάθαμε επιτέλους από τά χείλη του πώς η θεολογία «του» είναι η εφαρμογή τής εσχατολογίας. 
Όλα τά υπόλοιπα είναι λογικές συνέπειες, όπως η ευχαριστιακή εκκλησιολογία πού διέλυσε τήν πίστη μας.
Η εσχατολογία στή Δύση είναι ένα παρακλάδι τής βιβλικής θεολογίας. 
Αυτό όλοι μας τό γνωρίζουμε. 
Λίγοι όμως υποπτευόμαστε ότι η βιβλική θεολογία πηγάζει από τό φιλοσοφικό λεξικό τού Βολταίρου, στό οποίο ελέγχεται ορθολογικά η Π.Δ. 
Όπου γίνεται περίγελως τού Βολταίρου ο πατριάρχης Αβραάμ, η ηλικία του, οι ηλικίες στίς οποίες αποκτούν απογόνους οι προφήτες κτλ. 
Τί θά πεί ορθολογισμός; 
Σημαίνει κοινός τρόπος ζωής, τήν προκήρυξη τού αστικού τρόπου ζωής σάν τό αποκορύφωμα τής εξελίξεως τής κοινωνικής ζωής. 
Μιά μετριότης καί μιά μεσότης χωρίς τό μέτρο τής αληθείας. 
Τόν θρίαμβο τού διανοουμενισμού, τήν πηγή όλων τών ιδεολογιών, οι οποίες μέχρι σήμερα πολεμούν γιά τήν κυριαρχία τής γής.
Άς ξεκινήσουμε μέ όσα βασικά αναφέρει ο Αγουρίδης γιά τήν εσχατολογία.
«Χωρίς Θεό έχει ο άνθρωπος ελπίδα; Στή ζωή τής εκκλησίας η ελπίδα τού χριστιανού συνδέεται μέ τό κήρυγμα τού Ιησού καί τών Αποστόλων περί τής Βασιλείας τού Θεού. 
Η έμφαση στό κήρυγμα αυτό βρισκόταν στό μέλλον, ως τόν μεταμορφωμένο κόσμο. 
Μέσα σ’αυτή τήν εσχατολογική προοπτική τό παρόν, η «παρούσα ζωή», θεωρείται ως ο πονηρός αιώνας, και η παρούσα ζωή δέν διαθέτει πλέον απεριόριστα όρια χρόνου για τυχόν αναβολές, έτσι που να μπορεί να καθυστερήσει η μετάνοια και να έρθει ο νέος προσανατολισμός μας πρός την Βασιλεία τού Θεού.
«Επειδή λοιπόν ο Θεός αποκαλύπτεται, κατά την Βίβλο, μέσα στην ιστορία, είναι αυτονόητο πώς ούτε Χριστιανική διδαχή ούτε μορφές πνευματικής ζωής υπάρχουν ασχέτως προς την ιστορία» .
Εννοεί Φυσικά τον Ησυχασμό, την Αγιότητα, τα θαύματα, ιδίως την ΠΡΟΣΕΥΧΗ.  
Ούτε λόγος για προφήτες, για το προφητικό γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου, για την Θεοτόκο.
Ο Κύριος μπήκε στην Ιστορία, δίπλα στον Μ.Αλέξανδρο, στον Καίσαρα. 
Και παλεύει να κυριαρχήσει απέναντι σ’αυτούς τους μεγάλους. 
Δέν έκοψε την ιστορία στα δύο. 
Δέν ξεκίνησε η ιστορία της Σωτηρίας. 
Δέν είναι διαφορετική η ιστορία πού ζούμε σάν χριστιανοί, αλλά μοιραζόμαστε τήν ίδια ιστορία μέ τούς Βησιγότθους.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
Μέ τά ίδια εκλεπτυσμένα κριτήρια πού έκρινε τόν Ιούλιο Κάισαρα. Ο Κύριος μπήκε στήν ιστορία τού Ηροδότου καί τού Θουκυδίδη.
Καί τελειώνουμε μέ τό καλύτερο : «Ενώ όμως η Βασιλεία αναμενόταν ‘‘εγγύς’’, δέν ήρθε τόσο γρήγορα όσο τήν περίμεναν οι πρώτοι χριστιανοί. Καθυστέρησε, καί τό διάστημα μεταξύ τής πρώτης έλευσης τού Χριστού καί τής ανακαίνισης τού κόσμου απέκτησε μεγάλη σημασία γιά τή ζωή τών χριστιανών. Αυτή είναι η περίοδος τού «αναμεταξύ», μιά παράξενη περίοδος πού δέν ανήκει ούτε στόν «παρόντα αιώνα», στόν χρόνο κυριαρχίας τού σατανά, ούτε στόν μέλλοντα αιώνα τής Βασιλείας».
Καμιά υποψία ότι η Δευτέρα Παρουσία ξεκίνησε μέ τόν Απόστολο Παύλο καί έκτοτε δέν έχει τελειωμό. Πώς η Βασιλεία είναι ήδη γεμάτη Αγίους καί αδελφούς τού Κυρίου καί συνεχίζει νά πληρούται μέ τούς πιστούς τού Κυρίου μας. Καμιά υποψία ότι τό Γεροντικό περιγράφει τή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου. Καμιά υποψία ότι τό «αναμεταξύ» τό γέννησε ο πάπας.
Ο Αγουρίδης αναφέρεται στόν χριστιανισμό σαν μιά κατηγορία ζωής πού δημιούργησε κυριολεκτικά ο Αυγουστίνος.
Ο Αυγουστίνος έγραψε ένα περίπλοκο σύγγραμμα, την Πολιτεία του Θεού, όπου χωρίζει δύο πολιτείες, την πολιτεία ακριβώς του Θεού και την πολιτεία των καταδικασμένων, οι οποίες δέν σχετίζονται με την κοινωνία και τον κόσμο των ανθρώπων και του πολιτισμού. 
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, στην οποία κατοικούν και ανήκουν μόνον οι προορισμένοι. 
Ο σκοπός τών προορισμένων είναι να ξεχωρίσουν, μέσω της Εκκλησίας, την ανθρώπινη κοινωνία από την ανθρώπινη πολιτεία των καταδικασμένων και να οδηγήσουν αυτήν την κοινωνία, με τη μεταστροφή, στην πολιτεία του Θεού.
Δημιουργώντας όμως, αυτονόητα, μέσα στην ιστορία μία παγκόσμια πολιτεία (τον Χριστιανισμό), η οποία δέν ταυτίζεται ακριβώς με την Εκκλησία, η οποία θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στήν ειρήνη, και επικεφαλής τής οποίας πρέπει να είναι ο πάπας, ο οποίος κατέχει και τις δύο εξουσίες: και την κοσμική και την θρησκευτική.
Αυτός ο Χριστιανισμός πραγματοποιείται στις μέρες μας, σαν οικουμενισμός. 
Μία ένωση όλων τών ανθρώπων μέσω τών θρησκειών τους, διότι όλες οι θρησκείες, μετά τον Ευαγγελισμό τών Αποστόλων, έχουν δεχθεί τις βασικές επιρροές τού Χριστιανισμού, έστω και αν δέν είναι Εκκλησίες. 
Ο σκοπός του Οικουμενισμού δέν είναι η ένωση των Εκκλησιών, και γι’ αυτό υπάρχει δογματική αδιαφορία, αλλά η δημιουργία του Χριστιανισμού, μίας χαλαρής πραγματικότητος, μίας ιστορικής προόδου, που δεν έχει αληθινή σχέση με την Εκκλησία
Στόν χριστιανισμό αυτό ανήκουν καί ο κληρικαλισμός καί ο οικουμενισμός. 
Σήμερα επιτέλους, μέ τήν «θεολογία του» τού Ζηζιούλα ο χριστιανισμός αποκτά εκκλησία.
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΆΖΕΤΑΙ.
Ο Ζηζιούλας μοιράζει τήν εσχατολογική χάρη, μαζί μέ τόν Βαρθολομαίο, ο πάπας έχει ήδη πάρει, πρώτοι κοινωνούν ο Ιγνάτιος καί ο Καλαϊτζίδης. 
Αυτοί θά ζήσουν μέχρι τά έσχατα, διότι θά προσθέσουν ένα σκαλί πρός τήν κατεύθυνσή τους, μέσα στήν ιστορία. 
Γράφουν ιστορία όλοι τους.
Δημιουργούν νέα εκκλησία. 
Πραγματικά οι τελευταίοι ‘‘θεολόγοι’’, ο πάτος τής πίστεως. 
Οι έσχατοι πού θά παραμείνουν γιά πάντα έσχατοι.

Αμέθυστος


Ο προκλητικοτερος  

μοιχεπιβατης

στην κρεμαλα




Ο εικονιζομενος ρασοφορος κυριος, που συνεχιζει αδιαντροπα να αυτοονομαζεται μητροπολιτης αλλα ειναι μοιχεπιβατης μερους του θρονου της Αττικης, που τιγρεις και μονιοι μαυροι και αγριοι καταξεσχισαν και κατακομματιασαν σε κομματια και κομματακια, για να επιβουν αυτοι και αλλοι φθοροι σαν αυτους και να φωλεασουν σε αυτα τις μηδαμινες και τιποτενιες υπαρξεις τους, μας γεμισε σαλια και πομφολυγες πολλες, με τις νεες σημερινες ωραιολογιες του περι της Πεντηκοστης.

Αυτος ειναι ο υπαιτιος και ο πρωταιτιος των εκατονταδων και χιλιαδων ωμων και αποτροπαιων δολοφονιων και εγκληματων ανερωτητων ασθενων ανθρωπων, που τις αποκαλουν ευηχα, ως Μεταμοσχευσεις.

Και ενω αυτα και αλλα παρομοια εγκληματα οπως οι ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ προκαλουν τον ΘΥΜΟ και ην ΟΡΓΗ του Πολυευσπλαγχνου Θεου, οι εν λογω ΜΑΥΡΟΙ ΟΓΚΟΙ αλλου περιτρεχουν και αλλα κελαϊδουν και φθεγγονται.

Ευσεβιστικες ωραιολογιες και βερμπαλιστικες αερολογιες. 

Κυριοι αμετανοητοι ρασοφοροι, εσεις, ΝΑΙ ιδιαιτερα εσεις, ειστε οι υπαιτιοι της κρισεως που διερχεται σημερα η πατριδα μας.


Διοτι δεν συναισθανεσθε τις προσωπικες σας ευθυνες των ασεβειων σας απεναντι στην Δικαιοσυνη του Θεου τον οποιο προκαλειτε και εμπαιζετε.

Εαν δεν μετανοησετε, εαν δεν ανακρουσετε πρυμναν, θα οδηγησετε αδιαμφισβητητα την Εκκλησια και το Εθνος στην οριστικη Καταστροφη τους.

Οι Εκκλησιες της Μικρας Ασιας εξαφανισθηκαν οριστικα και αμετακλητα.

Και Εθνοι και Κρατη και Αυτοκρατοριες αφανισθηκαν για παντα και εσβησαν απο τον χαρτη της Γης.

ΜΕΙΖΟΝ το κριμα σας, ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ  αρχιερεις, γραμματεις και Φαρισαιοι υποκριτες.

Και ιδιαιτερα για σενα Νικολαε Χατζηνικολαου, ο Θεος εχει πολλα εναντιον σου και οι καθημερινοι ειδεχθεις και αγριοι φονοι των Μεταμοσχευσεων συνεχιζονται με τις ευλογιες σου.

Ουτε μετανοησες μεχρι σημερα και ουτε προκειται να μετανοησης, οπως δειχνουν τα πραγματα.

Εισαι αξιος της δημοσιας πανδιαπομπευσης και του δημοσιου πανεξευτελισμου. 

Εμεις και αλλοι... προτεινουμε να κρεμασθης στην Πλατεια Συνταγματος της Αθηνας.

Γρηγορα χειροτονιες και επισκοπων....


Tην Πεμπτη της Αναληψεως, ο Αμαγαριστος Κανονικος μητροπολιτης και Επισκοπος Ρασκας και Πριζρενης ΑΡΤΕΜΙΟΣ, χειροτονησε νεο διακονο για τις αναγκες του Πατριαρχειου της Σερβιας και της Εκκλησιας των Κατακομβων.

Μακαρι ναρθει η μερα - και θαναι συντομα - που θα χειροτονηση και επισκοπους στις επισκοπες της Εκκλησιας των Κατακομβων, που ολο και αυξανουν και ολο και πληθαινουν απο τον ευσεβη λαο του Θεου που απαιτει απο τον αρχιεπισκοπο και μητροπολιτη του ΑΡΤΕΜΙΟ, να εχουν και τον επισκοπο τους.

Καποιοι αδαεις και γελοιοι τυποι που εμφανιζονται τελευταια και σαν κανονολογοι και κατασκευαζουν δικο τους κανονικο δικαιο, λενε οτι απαγορευονται οι υπεροριες χειροτονιες.

Τι λετε αδαεις και ανερματιστοι;

Που ζουμε;

Δεν αλωθηκε η Ορθοδοξια σε ολα τα λεγομενα πατριαρχεια απο τους Οικουμενιστες και τους Λατινοφρονες επισκοπους και αρχιεπισκοπους και πατριαρχες;

Δεν λατρευεται πλεον ο Σατανας και ο Αντιχριστος απο τους ρασοφορους πατριαρχες στα Πανθρησκειακα τους καταγωγια, που ολοι τους θεωμεθα καθημερινα;

Ποια χαρι Θεου εχουν ολοι αυτοι;

ΚΑΜΜΙΑ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΜΙΑ.

ΑΠΕΠΤΕΙ Η ΧΑΡΙΣ απο αυτους.

ΜΑΚΡΥΑ, λοιπον απο αυτους.

ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ‘ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ’ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΟΟΔΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ



G. N. A. είπε...


Σαφώς και η Μοναρχία του Πατρός είναι Ορθόδοξη αντίληψη. 
Το αν οι φαναριώτες το ερμηνεύουν στοχαστικά και φιλοσοφικά, είναι άλλο θέμα. Επί του θέματος έχει γράψει ο Μητρ. Ναυπάκτου:
«Γίνεται λόγος για την μοναρχία του Πατρός, ότι δηλαδή ο Πατήρ είναι η πηγή της υπάρξεως των άλλων Προσώπων - Υποστάσεων της Αγίας Τριάδος. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι αυτό είναι ορθόδοξο, αφού το διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, αλλά με τις στοχαστικές αναλύσεις αυτού του θέματος δίδεται η εντύπωση ότι η μοναρχία του Πατρός εκλαμβάνεται σύμφωνα με τα πρότυπα του φεουδαλισμού.
Η ορθόδοξη αντίληψη για την μοναρχία του Πατρός είναι ότι ο Πατήρ κοινωνεί την ουσία Του στον Υιό δια της γεννήσεως, και στο Άγιο Πνεύμα δια της εκπορεύσεως, αλλά και αυτό πρέπει να το δούμε μέσα από δύο απαραίτητες προϋποθέσεις. 

Η πρώτη ότι, καίτοι ομιλούμε για το αγέννητο του Πατρός, το γεννητό του Υιού και το εκπορευτό του Αγίου Πνεύματος, εν τούτοις, όπως αναλύει εύστοχα ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, δεν γνωρίζουμε λογικά τί είναι αγέννητο, γεννητό και εκπορευτό. 
Δεχόμαστε την Αποκάλυψη, χωρίς να στοχαζόμαστε πάνω σε αυτή. 
Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι παρά τον διαφορετικό τρόπο υπάρξεως των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, τα Τρία Πρόσωπα είναι ομότιμα, ομοούσια, ομοδύναμα και ομόδοξα. 
Δεν υπάρχει υπεροχή ενός προσώπου πάνω στο άλλο, δεν είναι ανώτερο το ένα πρόσωπο από το άλλο. 
Και αυτό, γιατί δεν παρεμβάλλεται χρόνος μεταξύ Πατρός και Υιού. 
Η ενότητα του Τριαδικού Θεού συνδέεται με την πατρότητα του Πρώτου Προσώπου, αλλά και με την κοινότητα και το ενιαίο της ουσίας.»
ΠΗΓΗ:
http://www.oodegr.com/oode/theos/genika/ekklisiast_theologia1.htm

ΣΧΟΛΙΟ :  
Άς χαρούμε κατ’αρχάς τήν πατερική έκφραση τού Ιερόθεου Βλάχου:
«όπως αναλύει εύστοχα ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος», έτσι εύστοχα τώρα, είναι η σειρά τού Ιερόθεου Βλάχου, νά αναλύσει τά τής Αγίας Τριάδος. 

Αγνοεί μόνον ότι η έκφραση ‘εκ τής ουσίας τού Πατρός’ έχει καταργηθεί. 

Ο Ιερόθεος Βλάχος κάνει καρριέρα σάν μαθητής τού Ρωμανίδη, πού δέν υπήρξε ποτέ. 

Ενός Ρωμανίδη όμως πού όσο κι άν φώτισε τά σκοτάδια τής θεολογίας τής εποχής του, άφησε μιά ημιτελέστατη θεολογία καί στήν προσωπική του ζωή δέν ακολούθησε τίς εντολές τού Κυρίου, ούτε τήν θεολογία πού δίδασκε, αλλά μιμήθηκε τόν βίο καί τήν πολιτεία τού μυθικού τέρατος τής προτεσταντικής θεολογίας Κάρλ Μπάρτ.
Δέν υπάρχει σήμερα ούτε ένας επίσημος πού νά μήν δουλεύει γιά τόν εαυτό του, γιά τήν αναγνώρισή του, σκορπώντας τό χάος στά μυαλά τών Ελλήνων, μέ μισοχωνεμένες τροφές.
Αμέθυστος
ΑΠΕΠΤΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ από τα "Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες".

Μακρυά απο τους μαγαρισμένους...


Στο Καζακσταν, οπου ο θρονος του Σατανα, μαζευονται και σαχλαμαριζουν μεταξυ τους οι ανοητες κεφαλες των πατριαρχων και των αλλων που λατρευουν ..."τοις δαιμονιοις" .

Επομενως και αυτοι οι γελοιοι ρασοφοροι, που παριστανουν τους ορθοδοξους, ποιον θεο και ποιους θεους, λατρευουν;

Ασφαλως ..."τοις δαιμονιοις".

Χριστιανοι αποδοκιμαστε τους, αποτειχιστειτε απο αυτους, διακοψατε καθε σχεσι με αυτους.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

 
 
Προνόμια μόνο;
 
 
 
του αρχιμ. Δανιηλ Αερακη
 
 
 
 
 
Ο Χριστός και η Εκκλησία δεν επιζητούν ποτέ προνόμια κρατικής διακρίσεως. 
Ακόμα και στο ζήτημα του κρατικού φόρου ο Χριστός θέλησε να είναι υπόδειγμα. 
Κάποτε οι φοροεισπράκτορες κατηγόρησαν το Χριστό, ότι «ου τελεί τα δίδραχμα», δεν πληρώνει φόρο. 
Ο Χριστός ήταν «ελεύθερος» να μη πληρώνη φόρο, και διότι δεν ήταν υποχρεωμένος και διότι ήταν ακτήμων.
Παρά ταύτα λέει στον Πέτρο: «Ἵνα μή σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθείς εἰς την θάλασσαν βάλε άγκιστρον καί τόν αναβάντα πρῶτον ἰχθύν ἆρον, καί ἀνοίξας τό στόμα αὐτοῦ εύρήσεις στατῆρα ἐκεῖνον λαβών δός ἀντί ἐμοῦ και σοῦ» (Ματθ.ιζ΄24-27).
 
 
● Και μόνο γι’ αυτό, «ἳνα μή σκανδαλίσωμεν», δεν θα έπρεπε η σύναξις της Αθωνικής πολιτείας να ζητήση να μη φορολογούνται και τα εκτός του Όρους περιουσιακά στοιχεία των Μονών της.
 
 
● Στον τόπο μας φορολογούνται όλοι. 
Φυσικά υπάρχουν και αδικίες, όπως υπάρχουν και οι φοροφυγάδες. 
Αλλ’ η Εκκλησία δεν ανήκει στους τελευταίους. 
Όλοι οι Ναοί και τα Μοναστήρια της πληρώνουν φόρο, και φυσικά και όλα τα έσοδα από κτήματα και ενοίκια.
 
Γιατί το μόνο κομμάτι της Ελλάδος, που δεν πρέπει να φορολογήται, να είναι το Όρος Άθως; 
Βεβαίως οι μοναχοί, που είναι ακτήμονες, δεν έχουν να προσφέρουν σε χρήμα βοήθεια στην Πᾳτρίδα. 
Προσφέρουν άλλη: Τις προσευχές τους.
 
 
● Το όρος Άθως είναι και αυτό και Ελληνικός τόπος και Εκκλησία. 
Μπορεί να ισχυριστούν οι Μονές, ότι είναι φτωχές, αλλά στον τόπο μας και ο πιο φτωχός, έμμεσα ή άμεσα, φορολογείται.
 
 
● Αν, όπως λένε, τα έσοδα Αγιορειτικών Μονών από κτήματα και ακίνητα, είναι πολλά, γιατί να μη φορολογούνται;
 Βέβαια και έχουν και οι εν λόγω Μονές έξοδα από αναστηλώσεις και από φιλοξενίες. 
Αλλά και μεταξύ των κοσμικών κανένας δεν απαλάσσεται φορολογίας, επειδή έχει κτηριακές επεμβάσεις ή φιλοξενίες και φιλανθρωπίες.
 
 
● Γράφτηκε, ότι απείλησαν στη διπλή σύναξι οι Αγιορείτες, ρήξι με το Κράτος, αν δεν ικανοποιηθή το αίτημά τους να είναι εντελώς αφορολόγητα οιαδήποτε εισοδήματά τους!
 Σε άλλα ζητήματα αναμένουν οι πιστοί να έρθη το Άθως σε ρήξι με το Κράτος, όπως π.χ. νόμοι αντιευαγγελικοί, νομιμοποίησις της μοιχείας και των εκτρώσεων, ή το ότι όλο και περισσότερο συντελλείται πνευματικός και εθνικός αποχρωματισμός στον τόπο μας.
 
 
● Ακόμα και ως προς την φορολογία θα έπρεπε να παρέμβη το Άθως. 
Αλλά πώς; 
Να κάνη αγώνα, ώστε:
Να μη φορολογούνται οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Να μειωθούν οι φόροι στις πολύτεκνες οικογένειες.
Να αρθούν τα φορομπηχτικά μέτρα ιδίως κατά των μικρομεσαίων.
 
 
● Και οι πατέρες του Όρους, όπως και όλοι οι λειτουργοί της Εκκλησίας ας αγωνιστούμε, ν’ αποκτήσουν οι Έλληνες φορολογική συνείδησι, που σημαίνει:τιμιότητα και προσφορά.
Πώς θα εμπνευστή ο λαός, όταν εμείς ως διάκονοι της Εκκλησίας κηρύσσουμε ιερό πόλεμο για φοροαπαλλαγή μας;

 

Απάντηση στην κ. Λαγκάρντ

E-mail Εκτύπωση
LAGARD10
 
 
Αγαπητή κυρία καλησπέρα. 
Ήθελα να απευθυνθώ σε εσάς όσον αφορά τις δηλώσεις σας για τα καθήκοντα/υποχρεώσεις των Ελλήνων. 
Κατ' αρχήν το λεκτικό ύφος σας, συνιστά την ντροπή του ανακαινιστικού πνεύματος του Γαλλικού πολιτισμού. 
 Οι δηλώσεις σας για τον Ελληνικό λαό είναι άκρως εξοργιστικές και τα πνεύματα - εδώ στην Ελλάδα- έχουν αρχίσει να οξύνονται. 
Θα πρέπει να μάθετε για τα καλά, ότι όλοι σχεδόν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι όλως αντίθετοι σε κάθε μορφής καταπίεση είτε οικονομική είτε κοινωνική. 
Είσθε Διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. , ενός θεσμού που όντως καταστρέφει τις κοινωνικο-πολιτισμικές δομές της αγαπημένης μας πατρίδας. 
Απευθύνετε λόγους συμπαθείας για τα παιδιά της Νιγηρίας, αλλά όλα αυτά δεν συνιστούν παρά υποκρισία. 
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η εκπτώχευση, η υλική εξαθλίωση, η σκληρότατη και βαθεία εκμετάλλευση , είναι πράγματι τα αποτελέσματα της αποικιοκρατικής και κεφαλαιοκρατικής πολιτικής της Δύσης, του Δ.Ν.Τ., της Παγκόσμιας Τράπεζας, των ΗΠΑ κλπ. 
 
Είναι γνωστό στην Ελλάδα , για το ποιά είναι η υλική κατάσταση πολλών παιδιών στην Ελλάδα. 
Είναι τόσο τραγικό! 
Παραποιείτε την πραγματικότητα, και παρουσιάζετε το ψεύδος ως αλήθεια. 
Είναι η νέα μορφή -πραγματικά μοντέρνα- του κυρίαρχου θεάματος. 
Το θέαμα είναι το κεφάλαιο συγκεντρωμένο σε τέτοιο βαθμό που μετασχηματίζεται σε εικόνες. 
Η παρουσία σας δεν εξυπηρετεί παρά το φτιασίδωμα του ψεύδους. 
Είμαστε πολύ δεμένοι με την Ορθοδοξία μας. 
Αυτή μας εμπνέει. 
Αυτή μας οδηγεί , καλά στην αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεση πνευματική ή κοινωνικο-πολιτιστική. 
Θα νικήσουμε και ο Θεός είναι με τον λαό μου.
 
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Μέλος Κ.Ε. της "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"


metamorfΕνώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου:






Μακαριώτατε Πρόεδρε και Σεβασμιώτατοι Μέλη της Ιεράς Συνόδου
Την 22αν Μαΐου εν. έτους η Ιερά Μητρόπολις Ναυπάκτου, προέβη εις την έκδοσιν ανυπογράφου «δελτίου τύπου», αφορώντος εις την άρτι γενομένην υπό της Ιεράς ημών Μονής εκλογήν ως νέου Καθηγουμένου, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου Δελημάρη, γνωστού λαμπρού και λίαν μεμορφωμένου κληρικού, υπηρετούντος εις την Εκπαίδευσιν.


Το περιεχόμενον του εν λόγω δελτίου τύπου, ουδόλως βεβαίως εξέπληξεν ημάς, ουδέ τους παρακολουθούντας «εν στεναγμοίς αλαλήτοις» την ανυστάκτως εκπορευομένην εκ της ανωτέρω Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας πολεμικήν κατά της Ι. ημών Μονής, αδυνατούσης της πρώτης, όπως αποδεχθή την πνευματικήν πρόοδον της Μοναχικής μας Αδελφότητος και αναγνωρίση το δαψιλές ιεραποστολικόν αυτής έργον, υπέρ των οσημέραι εν πενία και θλίψει τελούντων λαϊκών ημών αδελφών.


Εάν η Ι. Μητρόπολις ανέλισκεν την ενέργειαν αυτής ουχί κατά της Ι. Μονής μας, αλλ’ εις έργα, ως οφείλει, ποιμαντικής διακονίας προς κουφισμόν των δεινώς χειμαζομένων από οικονομικής πλευράς πιστών της αρμοδιότητος αυτής, ασφαλώς θα ευρίσκετο πλησιέστερον προς την αποστολήν της.


Αλλ’ ας διαλύσωμεν τας – αθελήτους, θέλωμεν να πιστεύωμεν – πλάνας της ανωτέρω μητροπολιτικής ανακοινώσεως, βριθούσης δηλονότι υπό ανακριβειών και δεινών σφαλμάτων, ασυγχωρήτων δι’ έναν τόσον έμπειρον και πολυγράφον συγγραφέα...


1.- Συμφώνως τω Καταστατικώ Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος και τω Κανονισμώ της Ιεράς Συνόδου υπ’ αριθμ. 39/1972 περί Ιερών Μονών, η εκλογή νέου Καθηγουμένου εις πάσαν Ι. Μονήν, έχουσαν εγγεγραμμένους εν τω Μοναχολογίω αυτής τουλάχιστον πέντε (5) αδελφούς, αποτελεί αναπαλλοτρίωτον δικαίωμα της Ολομελείας της Αδελφότητος αυτής. Σημειωτέον ότι αι ανωτέρω διατάξεις δεν εθεσπίσθησαν υπό Μοναχών αλλ’ υπό Μητροπολιτών, θα έδει δε οι όμοιοι τούτων να τας γνωρίζουν δια να μην εκτίθενται.


2.- Πάσα Ιερά Μονή τυγχάνει αυτοδιοίκητον Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, μη υπαγόμενον άνευ όρων, ορίων και δικαιωμάτων εις την δικαιοδοσίαν οιασδήποτε Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας. Τούτο δεν αποτελεί ασφαλώς ημέτερον αυθαίρετον ισχυρισμόν, αλλά νομοκανονικήν επιταγήν απορρέουσαν εκ των άρθρων 39 παρ. 6 ΚΧΕΕ και 6 Καν. 39/1972, διατάξεις αίτινες περιορίζουν δραστικώς τας μητροπολιτικάς επί των Μονών δικαιοδοσίας.


Διασαφίζων το νόημα αυτών ο εκ των συντακτών του Ν. 590/1977 κράτιστος νομοκανονολόγος κ. Βλάσιος Φειδάς, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρατηρεί σχετικώς εις αυτό τούτο το επίσημον περιοδικόν της Εκκλησίας, εκδιδόμενον υπ’ ευθύνην της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου:


«Οι συνήθεις σκόπιμες παρερμηνείες... του κρίσιμου όρου «πνευματική εποπτεία», για τις σχέσεις του επιχωρίου επισκόπου με τα μοναστήρια και αντιστρόφως, κατέστησαν αναγκαία την εξαντλητική περιγραφή στο άρθρο 39 § 6 Ν. 590/1977 του περιεχομένου του συγκεκριμένου όρου, ο οποίος καλύπτει μόνον τα ρητώς αναγραφόμενα κανονικά δικαιώματα του επιχωρίου επισκόπου»: Β. ΦΕΙΔΑΣ, «Περί των ορίων της εποπτείας του Επισκόπου στις Ι. Μονές», Εκκλησία ΟΘ΄ (2002), σ. 513.
Εκ μίας απλής αναγνώσεως των ως άνω διατάξεων, σαφώς προκύπτει ότι ουδεμία ουσιαστική ανάμιξις προβλέπεται δια τον Μητροπολίτην ή και την Ιεράν Σύνοδον εις την διαδικασίαν είτε εκλογής Καθηγουμένου μίας Μονής (απλώς ορίζεται ότι ο επιχώριος Μητροπολίτης ‘‘... χειροθετεί τον εκλεγέντα’’ ως Καθηγούμενον) είτε συντάξεως του Εσωτερικού Κανονισμού αυτής.


Τυχόν προσφυγή εις την λεγομένην «κανονικήν δικαιοδοσίαν» του Μητροπολίτου δια την θεμελίωσιν (και) μίας τοιαύτης εξουσίας αυτού επί των Μονών, θα κατέληγεν εις ευθείαν παραβίασιν των ανωτέρω διατάξεων, υπό την επίκλησιν ενός γενικολόγου και προσχηματικού ‘επιχειρήματος’, μη προβλεπομένου υπό των θεσπισθέντων υπό της Ι. Συνόδου άνω διατάξεων.


Ουδέν επίσημον έγγραφον της Νομικής Υπηρεσίας της Ιεράς Συνόδου υπάρχει προς επεξεργασίαν δήθεν «ειδικού κανονισμού» της Ι. Μονής μας, προαπαιτούσης μίας τοιαύτης ενεργείας της υπό της μόνης εν προκειμένω αρμοδίας ημετέρας Ολομελείας της Μονής καταργήσεως του ήδη εν πλήρει ισχύι υπάρχοντος και συντάξεως νέου Κανονισμού. Ουδείς έτερον κέκτηται σχετικήν υπό του νόμου αρμοδιότητα. Τοιαύται αυθαιρεσίαι δεν διαπράττονται ουδέ υπό νεήλυδος και πρωτοδιορίστου κληρικού, ουχί υπό εν μητροπολιτική καθέδρα γηράσαντος Επισκόπου...


Συνεπώς, ανάγκη πάσα, όπως συμμορφωθή πας Μητροπολίτης προς τας νομοκανονικάς διατάξεις του /Καν. 39/1972, τας οποίας εθέσπισεν το ανώτερον αυτού όργανον, ήτοι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος!


3.- Η επιβολή «πνευματικών ποινών», ουδόλως αναιρεί τα ανωτέρω, πιθανόν μάλιστα να θεμελιοί νομοκανονικήν, διοικητικήν ή άλλην ευθύνην, εάν ήθελεν αποδειχθεί ότι η μεθόδευσις περί επιβολής τοιούτων επιτιμίων συνιστά έμμεσον και δόλιον απόπειραν περί καταργήσεως του θεοπαραδότου θεσμού της Μοναχικής αυτοδιοικήσεως.


Αλλ’ οι πάντες γνωρίζουν, το δε Συμβούλιον της Επικρατείας έχει επανειλημμένως αποφανθεί, περί του ότι τοιαύτης «πνευματικής φύσεως» ποιναί ουδόλως συνδέονται, πολύ δε περισσότερον ουδόλως καταργούν, το δικαίωμα περί ασκήσεως έργων διοικήσεως, εν οις τυγχάνει και η διενέργεια έργων (αυτο)διοικήσεως, οργανώσεως και διοικητικής λειτουργίας μίας Μονής. Τοιαύτη σύγχυσις τυγχάνει ανεπίτρεπτος, δια πάντα νομιμόφρονα, προπάντων δε δια τους (αυτο)επαινουμένους επί λογιωσύνη...


Ακόμη και εάν ήθελεν θεωρηθεί ως «κανονική» η επιβολή ενός «πνευματικού επιτιμίου» (η οποία εν προκειμένω τυγχάνει παντάπασιν ανεπέρειστος από νομοκανονικής επόψεως...), εις ουδεμίαν περίπτωσιν η τοιαύτη πράξις παρακωλύει την απόλαυσιν των ατομικών αστικών, πολιτικών και διοικητικών δικαιωμάτων των Μοναχών, μη αποστερηθέντων της ιδιότητος αυτών, ως Ελλήνων πολιτών, εν οις δικαιώμασι ανήκει και αυτό του εκλέγειν και εκλέγεσθαι εις τα διοικητικά αξιώματα της οικείας Ιεράς Μονής.


4.-  Η ατυχής (και ουχί σκόπιμος, βεβαίως ...) αναφορά εις την Μητροπολιτικήν ανακοίνωσιν περί της πρωτοδίκου εν τω παρελθόντι «καταδίκης» αδελφών της Μονής, υπό της κοσμικής Δικαιοσύνη (ήτοι δι’ αποφάσεως του τοπικού ειρηνοδικείου), παραλείπει ... την απαραίτητον διευκρίνησιν ότι η ποινή αύτη τυγχάνει ήδη παραγεγραμμένη και ανεκτέλεστος (άρθρ. 2 Ν. 4043/2012).


5.- Ετἐρωθεν, αποσιωπάται περιέργως η παταγώδης αποτυχία της πρωτοφανούς εν τοις εκκλησιαστικοίς χρονικοίς Μητροπολιτικής μεθοδείας περί διαλύσεως του νομικού προσώπου της Ιεράς ημών Μονής, συναντησάσης της νομιμόφρονος αρνήσεως του αρμοδίου Υπουργείου Παιδείας. Υπογραμμίζεται ότι ήδη, η ανωτέρω παράνομος μεθόδευσις περί αποπείρας καταργήσεως του αυτοδιοίκητου της Μονής, τυγχάνει περιεχόμενον επερωτήσεως κατατεθείσης ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων.


6.- Περί προστασίας των ανωτέρω δικαιωμάτων μας, αυτονοήτων δια πάν ανθρώπινον ον, και δη πολλαπλώς αδικούμενον, η Μοναστική ημών Αδελφότης, ο αδίκως επιτιμηθείς υπό των Εκκλησιαστικών Υπηρεσιών Κτήτωρ και μέγας Ευεργέτης της Μονής μας Αρχιμανδρίτης κ. Σπυρίδων Λογοθέτης, ως και τρία ιδρυτικά μέλη αυτής, προσέφυγαν ήδη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναμένοντες την δικαίωσίν των.
 Έως τότε, αι όποιαι αποφάνσεις παντός Μητροπολίτου φρόνιμον θα ήτο να μην αυτο-θεωρούνται ως «τελεσίδικοι», διότι πολύ πιθανόν να έχωμεν εν τω αμέσω μέλλοντι οδυνηράς εκπλήξεις...


7.- Η μητροπολιτική αναφορά περί καταδίκης τριών Ιερομονάχων της Ι. Μονής μας δι’ «αντιποίησιν αρχής», τυγχάνει εσφαλμένη (προφανώς εκ παραδρομής...), αφενός μεν διότι δημιουργείται (αθελήτως, βεβαίως) η παραπλανητική εντύπωσις ότι πρόκειται περί αμετακλήτου καταδίκης, αφετέρου δε διότι η εν λόγω ποινή παρεγράφη ήδη (άρθρ. 2 Ν. 4043/2012).


Εν κατακλείδι:


8.- Η εκλογή του Αρχιμανδρίτου κ. Ιερωνύμου Δελημάρη ως Καθηγουμένου της Ιεράς ημών Μονής, τυγχάνει κατά πάντα νόμιμος και εν παντί σύμφωνος προς τους Θείους και Ιερούς Κανόνας της Αγίας ημών Εκκλησίας, τα Μοναχικά Θέσμια αυτής, τας διατάξεις του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως και του Κανονισμού υπ’ αριθμ. 39/1972, μηδόλως προβλεπόντων σχετικήν αρμοδιότητα περί αναμίξεως του επιχωρίου Επισκόπου εις την ηγουμενικήν εκλογήν.


9.- Αποπειρώμενος ο τοπικός Μητροπολίτης, όπως αποσείση την προσωπικήν αυτού ευθύνην δια σοβαρά νομοκανονικά σφάλματα άτινα διέπραξεν επί βλάβη της Ιεράς ημών Μονής, επιχειρεί την μετάθεσίν των εις τους ώμους της Ιεράς Συνόδου. Μία τοιαύτη ενέργεια όχι μόνον δεν στηρίζεται εις τον Νόμον ή τους Ιερούς Κανόνας αλλ’ αποκρύπτει την ευθύνην αυτού τούτου του Μητροπολίτου, παραπλανήσαντος τα Συνοδικά Μέλη. Και απορούμεν: δεν έχουν κουρασθεί οι Άγιοι Συνοδικοί όπως ασχολούνται με τας εμμονάς του ύπερθεν Μητροπολίτου;


10.- Τα στερούμενα σοβαρού περιεχομένου και νομοκανονικής θεμελιώσεως ανυπόγραφα παντοειδή «δελτία τύπου", ουδόλως καταργούν την συνταγματικήν αρμοδιότητα των συντεταγμένων πολιτειακών οργάνων, όπως κρίνουν τας αθέσμους παρανομίας παντός Έλληνος, οιανδήποτε θέσιν και αν ούτος κατέχει.

Συνεπώς, οι πάντες κρίνονται ...                                            

Ναύπακτος 28 Μαΐου 2012


Μετά βαθυτάτου σεβασμού
Αρχιμ. Ιγνάτιος Σ. Σταυρόπουλος Δρ.
OTAN ΜΙΛΟΥΝ  ΠΟΛΥ


ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ.... 

 



ΣΧΟΛΙΟ ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ: 


Καλέ μας ιερομόναχε, μίλησε κανείς άλλος πρίν από σένα τήν αλήθεια;
Εμείς αγαπητέ ιερομόναχε ρωτήσαμε τόν π.Λουδοβίκο και ο άνθρωπος αγνοεί τά όσα τού καταμαρτυρείτε. 
Τίς πληροφορίες πού μάς δίνετε τίς διαστυρώνετε; 
Σάς είπε κάποιος ότι άκουσε κάποτε τόν Παϊσιο; 
Αυτός είναι ανθρώπινος λόγος κατά τήν γνώμη σας; 
Έτσι δέν μιλούν οι δαίμονες;
 
Άκου λοιπόν σωτήρα τής πίστεώς μας : 
κάποιος κάποτε μάς είπε  ότι φοράς ζαρτιέρες. 
Ακούς ιερομόναχε; 
Πού βγήκες από τίς σκήτες γιά νά γλείψεις κόκκαλο; 
 
Αγαπητέ σωτήρα όταν απλός καί άγνωστος μοναχός ο Παΐσιος έστειλε γράμμα στόν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ, δέν τήν δημοσίευσε επειδή ήταν άγνωστος. 
Καί ο Ο.Τ. γλείφει κόκκαλο ξεδιάντροπα εδώ καί χρόνια, όπως ξέρουμε όλοι μας.
Καί εσύ συκοφάντησες τόν Παΐσιο επειδή είναι διάσημος γιά νά κάνεις τό κομμάτι σου; 
ΑΘΕΟΦΟΒΕ;; 
ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ.
 
Αμέθυστος

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ: 

Ο π. Φίλιππος κάποτε εμφανισθηκε να μας κανη τον ...αγωνιστη και τον ....αντιοικουμενιστή και μετα απο τους ....βρυχησμους του ...λέοντος (επισκοπου του Βαρθολομαίου του Βοσποριτου) κιότεψε και το μούλωξε...
Και πριν και μετα ταυτα ...ολοι αυτοι οι ...ασκητίζοντες ανωθεν των Καρουλιων Θωμαδες και Δανιηλαδες εισπραττουν ουκ ολίγα απο τις ...αηδονικες φωνές τους σπευδοντες τακτικοτατα στις πανηγυρεις των δεσποταδων μας και ψαλλοντες εις ολους τους ηχους της Οκτωηχου τα πολυχρόνια τους αλλα και εισπραττοντες ουκ ολιγα για το ...ευ ζειν τους!!!
Δεκτες οι ....διαψευσεις τους!!!!
Και ιδιαιτερα η δικη σου λαλιστατε π. Φιλιππε.
 
ΑΓΙΑΣΜΟΙ 
 
ΚΑΙ ΚΟΡΑΝΙΑ!
 
 
 
 
του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη
 
 
 
 
Σε φωτογραφία, που κυκλοφορεί ευρύτατα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εικονίζεται  ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος, με τα χέρια σταυρωμένα, το κεφάλι υψωμένο, τα μάτια κλειστά, σε πνευματική έξαρσι. 
Κάποιος τον αγιάζει! 
Πρόκειται για καρδινάλιο του Παπισμού, που ή τον ραντίζει με «αγιασμό» ή τον αλείφει με «έλαιον»!
 
 
Η εκκλησία κάνει διάλογο και με ετεροδόξους, προκειμένου να προβάλλη τη μοναδικότητα της Αλήθειας της.
 
 
● Άλλο όμως αυτό και άλλο να δέχεσαι, επίσκοπος ών της Εκκλησίας, από Παπικό τον προσωπικό σου … αγιασμό!
 
 
● Αν δεν πιστεύης, ότι η Εκκλησία αγιάζει και ζητείς… αγιασμό από αιρετικούς, τότε από κάπου «πέπτωκας»!
 
 
● Αν οι ιεροί Κανόνες δεν επιτρέπουν συλλείτουργο ή συμπροσευχή με αιρετικούς, πολύ περισσότερο δεν αποδέχονται τον επίσκοπο, που υπόκειται σε αγιαστική μετάδοσι καρδιναλίου του Πάπα!
 
 
● Ο Χριστός είναι «το πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» (Εφεσ.α΄23).
 
 
● Το πλήρωμα της Εκκλησίας είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού. 
Οποιοδήποτε άλλο «ιερό» βιβλίο είναι ψεύτικο. 
Είναι δυνατόν π.χ. να συγκριθή το Κοράνιο με την Καινή Διαθήκη; 
Φυσικά όχι!
 
 
● Τότε, γιατί οι Πατριάρχες μας, και ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος και ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος, σε υπερέχοντες Μουσουλμάνους προσέφεραν ως δώρο ένα… Κοράνιο;
Εκείνο, που δεν έχουν οι μουσουλμάνοι, δεν είναι το Κοράνιο.  
Τον Χριστό και το Ευαγγέλιο δεν έχουν.
 
 
● Έχουμε το διαμάντι και μεις προσφέρουμε μια γυαλιστερή χάντρα!
 

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ: Εχει αδικο η Αποτειχισι που κατηγορεί τους ψευτορθοδοξους πατριάρχες ως ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΕΣ;

Θα πήγαιναν ποτέ οι Αγιοι Πατέρες σε τέτοια συνέδρια;

Και αν πήγαιναν, θα πήγαιναν γιά να κηρύξουν Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα.

Λοιπόν; Τις συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ, Ψευτοπατριάρχες; 

-------------------------------

Πολέμιος της αθεΐας 

αλλά φίλος της πανθρησκείας 

ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος

 

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του «Δ΄ Παγκοσμίου Συνεδρίου παραδοσιακών θρησκειών» στο Καζακστάν. Στο συνέδριο συμμετείχαν ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ, άλλοι ορθόδοξοι κληρικοί και μαζί τους παπικοί, προτεστάντες, μουσουλμάνοι, βουδιστές κ.α. 


Στην ομιλία του στο συνέδριο ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος βρήκε την ευκαιρία να στραφεί ενάντια σε όσους προωθούν την αθεΐα τονίζοντας ότι «Το αθεϊστικό μοντέλο ανάπτυξης των ανθρώπων απέτυχε μαζί με τις ιδεολογίες του 20ου αιώνα» και πρόσθεσε: «Μόνο η πίστη μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να δουν την αλήθεια, ποιο είναι το νόημα της ζωής» γι’ αυτό «πρέπει οι θρησκευτικοί ηγέτες, να μιλήσουν με σαφήνεια για τη βλάβη των προσπαθειών να χτιστεί ένας κόσμος χωρίς Θεό».

Σε ποια πίστη αναφέρεται όμως ο Πατριάρχης Κύριλλος; 

Οποιαδήποτε πίστη σε οποιοδήποτε θεό σώζει, οδηγεί στην αλήθεια και δίνει νόημα στη ζωή των ανθρώπων; 

Πανθρησκειακή σύγχυσις και συγκρητισμός εν κρανίω Οικουμενιστών! 

Η Βαβέλ των θρησκειών (δείτε τις φωτογραφίες παρακάτω) στην οποία μετέχουν ενεργά οι Οικουμενιστές δεν είναι σώζουσα. 

Μόνη η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος σώζει και καλεί πάντας εις ενότητα. 

Και αν ο Οικουμενισμός δεν είχε διαβρώσει τόσο κάποιους Ορθοδόξους Πατριάρχες θα μπορούσαν εύκολα να αντιληφθούν την Αλήθεια αυτή και να τη διατρανώσουν εις πάντα τα έθνη. 
Δεν είναι μικρότερος ο κίνδυνος του πανθρησκειακού συγκρητισμού από εκείνον της αθεΐας. 

Πρόκειται για δύο συμπτώματα της ίδιας ασθένειας αφού οι πάσχοντες αδυνατούν να διακρίνουν την μοναδικότητα της Αλήθειας του αποκάλυψε στους ανθρώπους ο μόνος Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός.



O Ιερομάρτυς Aγιος 

Ιωάννης 

της Σάντα Κρουζ



 Ο Άγιος Νεομάρτυρας πάτερ Ιωάννης της Σάντα Κρούζ. Γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Αποίκια της νή­σου Άνδρου και λεγόταν Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ε­τών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα και αφού διακόνησε την Εκκλησία σε πολλούς Ναούς ήρθε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία το 1981 που τον τε­λειοποίησε και τον εγκαινίασε και γίνεται κέντρο ορθόδοξης ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από τον Θεό και την Εκκλησία.

Ο πατήρ Ιωάννης ήταν απλός στην συμπεριφορά του, αγαπούσε τους ενορίτες του και η πόρτα του σπι­τιού του ήταν πάντα ανοιχτή, και την νύχτα ακόμη ό­ποιος τον ζητούσε έμπαινε μέσα και πολλές φορές φώνα­ζαν οι δικοί του γιατί φοβόντουσαν τους κακοποιούς της νύχτας. Τα κηρύγματα του ήταν πύρινα, αγαπούσε τον Θεό και ήθελε όλοι να Τον αγαπήσουν. Πήγαινε στα πάρκα και μιλούσε με νέους ανθρώπους που δεν γνώρι­ζαν τίποτε για τον Θεό ή ήταν σε άλλα δόγματα ή ήταν Εβραίοι.


Στην Άνδρο συμβαίνει ένα θαύμα με τους κρίνους της Παναγίας. Όταν ανθίζουν οι κρίνοι τους πηγαίνουν στην Εικόνα της. Αργότερα, όπως είναι φυσικό, ξεραί­νονται και πέφτουν. Πέφτουν και τα φύλλα και μένει το ξερό κοτσάνι. Τ' αφήνουν έτσι ξερά τα κοτσάνια στην Εικόνα Της και όταν έρθει η γιορτή της, κάθε χρόνο, αυτά ανθίζουν και βγάζουν μπουμπούκια. Ο πατήρ Ιωάν­νης μιας και ήταν από μικρός μεγαλωμένος στο νησί ή­ξερε το θαύμα αυτό. Ήρθε λοιπόν στο νησί πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και ζήτησε από τον Γέροντα Δωρόθεο κρίνους της Παναγίας. Πήρε μερικά ξερά κοτσάνια και τα πήγε στην Αμερική. Τα έβαλε στην Εικόνα της Παναγίας και αυτά άνθισαν ξανά. Άρχισε σιγά - σιγά ο κόσμος να θερμαίνεται στην πίστη και να προσκυνούν την Παναγία.


Ήταν μία ευαίσθητη και όμορφη ψυχή ο πατήρ Ιω­άννης. Έγραφε και θρησκευτικά ποιήματα και τον συ­γκινούσαν πολύ τα θαύματα της Παναγίας και οι βίοι των Αγίων. Ζητούσε από τον Γέροντα Δωρόθεο να του στέλνει βιβλία για να κάνει κηρύγματα. Όταν αργότερα ήρθε στην Άνδρο η πρεσβυτέρα πήρε κρίνους, τους φύ­τεψε στην Αμερική και όταν άνθιζαν τους έβαζαν στην Παναγία, και γινόταν και εκεί το θαύμα, να ξανανθίζουν τα ξερά κοτσάνια. Αγαπούσε πολύ τον Άγιο Νικόλαο γιατί από μικρός πήγαινε στο Μοναστήρι. Εκεί λοιπόν στο Μοναστήρι στην Άνδρο μία Εικόνα της Παναγίας άρχισε να ρέει αίμα και μύρο. Ο πατήρ Ιωάννης άρχισε με θείο ζήλο να μιλά για τα θαύματα της Παναγίας μας. Άρχισαν τότε να γίνονται Ορθόδοξοι και από άλλα δόγματα. Αυτό όμως ενόχλησε κάποιους και άρχισαν να του κάνουν απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα για να σταματήσει το κήρυγμα. Όμως τότε εκείνος έγινε πιο φλογερός και έλεγε: «Όσο τα μάτια μου έχουν νερό εγώ θα κηρύττω τον Χριστό και την Ορθοδοξία».


Συνιστούσε στους χριστιανούς να προφυλαχθούν από τις παγίδες του αντιχρίστου και να μην πάρουν το χάραγμα και, τότε, άρχισαν πιο έντονα τ' απειλητικά τη­λεφωνήματα για την ζωή του, όμως αυτός δεν λογάριαζε τίποτα.


Στις 17 Μαΐου το 1985 το βράδυ πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο στην Άνδρο και του ζητούσε πληρο­φορίες για τα θαύματα της Παναγίας της Μυροβλύτισσας γιατί ήθελε να κάνει κήρυγμα την Κυριακή. Την άλλη μέρα στις 18 Μαΐου ο πατήρ Ιωάννης ήταν μόνος του στο σπίτι μαζί με τον γιο του Φώτιο. Η πρεσβυτέρα είχε πάει στο σπίτι της κόρης τους Μαρίας. Το αγόρι βγήκε για λίγο έξω με τους φίλους του και ο πατήρ Ιωάννης πήγε στην Εκκλησία να την ετοιμάσει και να γράψει το κήρυγμα. Το αγόρι γύρισε αργά στο σπίτι, είδε ότι ο πα­τέρας του έλειπε και πήγε ανήσυχο να τον βρει στην Εκκλησία. Και τότε αντίκρισε το φοβερό θέαμα. Τον πατέ­ρα του κατακρεουργημένο και αγνώριστο. Τον είχαν βρει μόνο του και τον βασάνισαν χτυπώντας τον στο κε­φάλι με σφυρί, και το σώμα του το κατακρεούργησαν με το μαχαίρι. Και όπως διαπίστωσε η αστυνομία, επειδή ε­κείνος σπαρταρούσε, πήραν τον σταυρό του με την αλυ­σίδα και τον έπνιξαν. Το αίμα του που χύθηκε από τις πληγές του και πλημμύρισε το δάπεδο του Ιερού Ναού το χρησιμοποίησαν για να γράψουν δικά τους συνθήμα­τα στους τοίχους του Ιερού Ναού και το 666. Ήταν σατανιστές.


Ο Άγιος ιερέας μαρτύρησε στο σημείο που φωτο­γραφήθηκε με τον σταυρό στο χέρι, ίσως να ήταν μία πρόρρηση για το τι θα επακολουθούσε. Συνέβησαν προ του θανάτου του τρία θαυμαστά γεγονότα:

1) Οι ανθισμένοι κρίνοι της Παναγίας, μία βδομάδα πριν μαρτυρήσει, πέσανε όλοι ξαφνικά και από τότε δεν έχουν ξανανθίσει.

2) Η Εικόνα της Παναγίας δάκρυσε και το δάκρυ υ­πάρχει ακόμα πάνω στην Εικόνα, και

3) επί τρεις συνεχείς Κυριακές προ του μαρτυρίου του, κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας, έλαμπε το πρόσωπό του και σκορπούσε αχτίνες και το παιδί, που του έδινε το ζέον και είδε το παράδοξο αυτό φαινόμενο, επιτιμήθηκε αυστηρά για να μην φανερώσει τίποτα.


Η αστυνομία ερεύνησε για τους φονείς του Αγίου και βρήκαν τρία άτομα ένα ανδρόγυνο και τον γιο του άνδρα από άλλη γυναίκα. Ήταν ιερείς του σατανά και πήραν δηλητήριο κόμπρας, όταν τους συνέλαβαν και οι δύο πέθαναν, και ο τρίτος έχασε τα λογικά του και δεν συνεννοείται. Επειδή το Λείψανο του Αγίου ήταν παρα­μορφωμένο και το πρόσωπό του δεν μπορούσαν να το αντικρίσουν, αφού του φορέσανε την καλή του χρυσοκέ­ντητη στολή, σφραγίσανε το φέρετρο στην νεκρώσιμη ακολουθία.


Όταν έμαθε ο Γέροντας Δωρόθεος για τον μαρτυρι­κό θάνατο του πατρός Ιωάννη έγραψε στην πρεσβυτέρα να του στείλει στην Άνδρο τ' άμφια του Αγίου που εί­χαν συλλειτουργήσει στο Μοναστήρι στην γιορτή του Αγίου Δωροθέου το 1981. Πέρασε καιρός και απάντηση δεν έλαβε. Στις 4 Ιουλίου το 1986 είχαν λειτουργήσει ε­κεί στο Μοναστήρι και ήταν και αρκετοί από την Αθή­να. Περίμεναν το μεσημέρι με το πρωινό καράβι ένα πούλμαν με προσκυνητές για την αγρυπνία το βράδυ για την εορτή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Μόλις λοιπόν τελείωσε η λειτουργία άρχισαν μόνες τους να χτυπούνε οι καμπάνες πανηγυρικά, όλους τους κατέλαβε φόβος και δέος. Σταμάτησαν για λίγο οι καμπάνες και άρχισαν πάλι να χτυπούνε τόσο αρμονικά που όλοι εξέστησαν, έκαναν παράκληση στον Άγιο Νικόλαο και πε­ρίμεναν να φανερωθεί κάτι θαυμαστό. Ήρθαν και οι προσκυνητές με το πούλμαν και τους είπαν για το θαυ­μαστό αυτό γεγονός. Το απόγευμα πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο η κόρη του πατρός Ιωάννη η Μαρία, που είχε έρθει ειδικά στην Άνδρο, για να φέρει τ' άμφια του πατέρα της. Τα έφερε στο Μοναστήρι και τα υποδέ­χτηκαν με χαρά όλοι οι προσκυνητές, τέλεσαν και αγρυ­πνία το βράδυ και τα έφεραν σε προσκύνηση. Οι καμπά­νες χτυπούσαν στο Μοναστήρι το πρωί ακριβώς την ώ­ρα που έμπαινε στο λιμάνι το καράβι με τ' άμφια του Νεομάρτυρος.


Οι εμφανίσεις του ιερομάρτυρος Ιωάννου μετά τον θάνατό του είναι πάρα πολλές. Παραμονές του Αγίου Νικολάου το 1986 και ο Γέροντας Δωρόθεος ετοίμαζε το Μοναστήρι μαζί με μερικές γυναίκες που τον βοηθού­σαν από το χωριό εκεί. Κάποια στιγμή είδαν τον μακα­ριστό Ιωάννη να περπατά στην αυλή και να έρχεται προς το μέρος τους από την ανοιχτή πόρτα στην τράπε­ζα. Έβαλαν όλοι τις φωνές γιατί όλοι τον ήξεραν στο χωριό και τον έλεγαν: παπά - Γιάννη. Και τότε χάθηκε από μπροστά τους. Ώσπου να συνέλθουν από το ξάφνια­σμα ήρθε ο ταχυδρόμος μ' ένα δέμα από την Ελβετία ό­που μέσα ήταν μία Εικόνα του Αγίου σκαλιστή σε ξύλο από Ορθόδοξους Ρώσους που τον τιμούν ως Άγιο. Ο πατήρ Ιωάννης ζήτησε να μοιραστεί παντού η Εικόνα Του και να γίνει γνωστό το μαρτύριό του, η Ορθόδοξη ομολογία του.


Τον Φεβρουάριο του 1987 ο Γέροντας Δωρόθεος πή­γε στην Ελβετία για εγχείρηση. Ενώ μιλούσε με τους πιστούς εκεί για τον Άγιο και το μαρτύριό του τον εί­δαν να τους ευλογεί και να χάνεται. Όταν είχαν λειτουρ­γήσει μαζί με τον Γέροντα Δωρόθεο και όταν εξομολο­γήθηκε ο πατήρ Ιωάννης δώρισε το πετραχήλι του εκεί στο Μοναστήρι. Όταν πήγε στην Ελβετία ο Γέροντας Δωρόθεος ένα τμήμα από το πετραχήλι του Αγίου εσκόρπιζε άρρητη ευωδία στους παρευρισκομένους εκεί.


Στην Άνδρο σήμερα ζει ο αδελφός του Αγίου με την οικογένειά του και η γερόντισσα μητέρα του, που δεν ξέρει τίποτα για τον παπά και τον θάνατό του. Στην Αμερική και στην Ρωσική Εκκλησία της διασποράς τι­μάται ως Άγιος και έχουν εκδώσει και ασματική ακολουθία στον Άγιο. Τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες του μαρτυρίου του τ' ανέφερε όλα στον Γέροντα Δωρό­θεο η κόρη του Μαρία. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Μαΐου και είναι παραμονή της εορτής του Αγίου Νικο­λάου της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων Του. Θα συνεορτάζεται μαζί με τον Άγιο Νικόλαο γιατί από παιδί αγαπούσε πολύ τον Άγιο Νικόλαο. Την Ευλογία Του να έχουμε όλοι μας. Αμήν.


Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
 

ΤΕΥΧΟΣ 17. Μάιος-Αύγουστος 2006 Θεσ/νίκη


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου